The Company

Chapter 16: Band

Zera



Voluntary or involuntary, ako pa rin ang pipiliin nilang vocalist.

Mamaya pang hapon ang time ko sa Cost Accounting at tinatamad pa akong pumasok sa Z.U.

In a mean time, mistula akong kanin na iniinin dito sa bahay at naghihintay ng oras.

"Zera."

Ugh. Why the hell did she entered my room?

Bumangon ako sa kama at sinamaan siya ng tingin. Ofcourse I would get mad on her since hindi ko naman siya sinabihang pumasok na lang basta sa room ko ng walang pasabi.

"Ano 'yon?" tanong ko sa kanya.

May bitbit siyang tray na naglalaman ng mga pagkain. From this bed, tanaw na tanaw kong desserts ito kaya bigla akong nainis.

Kahit kailan talaga ang babaeng 'to.

Bago pa siya makalapit sa akin, itinaas ko ang aking kamay na naghuhudyat na ayokong kainin ang dala niyang desserts.

"Sayang naman kung hindi mo kakain 'to. Binili ko 'to kahapon para sa'yo eh." pagtatampo niya.

Umalis na ako sa kama at medyo itinutulak siya palabas ng kwarto.

Pagkatapak niya sa tapat ng pintuan, hinawakan ko ang door knob ng pinto at ready na siyang pagsarhan.

"Kahit ipilit mo pa sa akin na kainin 'yang mga desserts, hindi mo ako mapapakain n'yan. God! I have a soar throat! Halata naman sa boses ko, di ba?"

Magsasalita pa sana ang babaeng kausap ko nang may sumingit sa usapan namin.

"Maserati."

Ok, the King of this house is here again. Kakampihan na naman niya ang ate kong ubod ng perfect sa paningin niya.

Bored kong tiningnan si Dad at kita kong seryoso itong nakatingin sa akin.

"Get out of your room. We need to talk about something else."

Walang effort siyang tinalikuran kami ng kausap ko kanina at bumaba ng grand stair case.

Sa ngayon ay parang inosenteng bata na nakatingin sa akin ang babaeng may bitbit ng dessert.

"Ibaba mo sa kitchen ang mga dessert na 'yan. Ipapakain ko na lang 'yan sa mga kaibigan ko."

Tila may kuminang sa mga mata niya nang tanggapin ko ang kanyang desserts.



◆ ◇ ❀ ◇ ◆



Pagkababa sa living room, kita kong nakatayo si Dad sa katapat na human-sized window at nakatalikod sa akin.

"What is it again, Dad?"

Humarap ito sa akin at hindi pa rin nawawala ang kaseryosohan sa mukha.

"I have known from the Supreme Student Council of Z.U. that your band has been dissolved."

Ano namang masama kung nawala na yung matagal ko ng banda? Ito ang gusto ni Dad, na tigilan ko ang pagiging member sa former band ko.

For him, I should act like a perfectionist same my sister. Oo, kapatid ko ang tinarayan ko kanina. Hindi naman siya maldita sa bahay na 'to. At kahit kailan hindi niya ako inaway.

Sabagay, hindi ko naman siya inaaway kanina. Sadyang ganto lang ako makipag-usap sa kanya.

She is not a mean older sister that imitates some cliché movies. Naiinis lang ako sa kanya dahil sa isang dahilan na kahit kailan ay hindi maiintindihan ng mga tao dito sa bahay.

"Mas makakabuti sa'yo na ilaan ang mga oras mo sa pag-aaral. Hindi yung lagi kang mag-aaksaya ng oras sa ilang hindi makabuluhang bagay."

He is really against of my hobby.