The Company

Chapter 30: Two Devils

Zera  
    
   
  
Nakangiti akong pumasok sa isang coffee shop kahit nagkanda traffic pa ako sa daan kanina.

This is it. Kagabi pa ako excited makita ang taong nagyaya sa akin sa lugar na 'to.

First time kong may hinugot na salamin mula sa dalang maliit na pouch para tingnan ang sarili ko.

Ayan, maayos na. Hindi kalat-kalat ang pagkakalagay ko ng lip tint at mascara.

Agad kong tinago yung salamin sa pouch nang makita sa isang table yung taong nagyaya sa akin dito.

Kinakabahan ako. Mas nakaka-insecure atang humarap sa kanya ng ganto kesa kumanta sa harap ng maraming tao.

Pagkalapit ko sa kanyang table, lumingon siya sa direksyon ko at ngumiti.

Oh my God. Ano bang ginawa ko sa past life para bigyan ng isang kadate na gaya nito? Sobra-sobra siya sa pinalangin ko noon na sana may matagpuan akong tao na makakaappreciate sa patapon kong buhay.

Medyo dahan-dahan akong umupo sa katapat niyang upuan para mapansin ang pagka-Maria Clara version ako.

Ayoko naman kasing masira 'tong araw dahil sa natural kong rebelde na personality.

I want him to see that I am also a girl who needs a good guy like him.

"Hey Zera."

Boses pa lang, totoong pampakilig na ng masa. Paano pa kaya kung kumakanta na siya gaya ng pagpeperform namin?

"Boss A." sabi ko na medyo hinawi pa ang buhok na humaharang sa mukha ko.

"You're beautiful today. Just like the old times."

Pwede na ata akong kunin ni Lord dahil sa mga puri niya. Ang puso ko, unti-unting tumatalon patungo sa kanya.

"Thanks. Hahaha. Ikaw talaga, lakas mong mambola."

Nagpatuloy lang kami sa pag-uusap nang may isiningit siyang topic na ikinagulat ko.

"By the way, matagal na rin naman tayong magkakilala at magkasama simula pa noong mabuo ang Lucky A. Sa kahit na anong araw d'on, hindi mo pa nakikita ang kalahati ng mukha ko."

"So, willing ka na bang ipakita sa akin yung half ng face mo? Tutal... pumayag naman akong makipag date ngayon sa'yo." Biro ko.

"Why not? After all, how can you kiss me if I'm disguising myself? This mask is absolutely a hindrance on how we should know each other more."

Mas lalo niyang pinapasigla ang puso ko. Boss A, huwag kang ganyan.

"Oh... kiss agad? Ikaw Boss A ha. Hindi ko akalaing ang playful mong tao."

After I saw him smirked, he grabbed my hand and place it above the mask.

"You must be the one who will take off my mask."

Ako?

"Hahaha! Are you sure na dapat ako ang magtatanggal ng maskara mo?"

He nods after I asked.

Ok. Kung pumapayag naman siyang tanggalin ko ang maskara, hindi ako magdadalawang isip na sundin siya.

It's been years since I'm curious about his identity. Matagal ko nang gustong makilala ang taong ito.

Matagal ko nang gustong malaman kung sino ang nagtatago sa likod ng kanyang maskara.

Should I even trust my heart that whatever his look may like, I will accept him wholely?

Hindi ba ako magsisisi na siya ang gusto ko sa kabila ng nagtatago niyang tunay na sarili?

Dahan-dahan kong tinatanggal ang maskara ni Boss A nang biglang may narinig akong tunog sa di kalayuang lugar.