-Pra,zoteria denjoi me ne fund te shfaqet!-tha ai duke thithur nje puro,akoma me kurrizin kthyer nga dera.
-Baba, une...
-Mos me thuaj mua baba,ti i pafytyre!-tha ai dhe u ngrit menjehere ne kembe dhe drejtoi nje arme drejt Giliermos.
-Ti...s'mund ta besh...
-S'mund ta bej?! Mos ji kaq i sigurt, biri im i dashur.
-Baba, ti e di qe nuk me intereson fakti qe ai eshte babai im biologjik. Asgje nuk do te ndryshoje ne planin tone.
-Plani yne ndryshoi 'nipce',-theksoi ai fjalen e fundit.
-Baba...
-Ndryshoi kur ti vendose te shpetoje motren tende te dashur.-tha dhe filloi te ecte drejt tij.
-Ajo nuk ka asnje faj ne kete.
-Ndryshoi kur ti fillove te vendosesh se kush ka faj apo jo.
-Nuk mund te lendojme njerez te pafajshem.
-Gjithcka ndryshoi kur ti mendove per nje jete tjeter.-tashme arma ishte vendosur ne ballin e Giliermos.
-Kjo nuk ka ndodhur asnjehere.
-Kjo ndodhi bir, por le te shpresojme qe nuk do te ndodhe me.-tha dhe uli armen.-Me degjo mire Giliermo,-tha dhe i vendosi njeren dore ne shpatull,-ne nuk do ta ndalojme kete lufte dhe do te bejme cdo gje qe kishim planifikuar. Prandaj, eshte e rendesishme qe ti te mendosh mire se cdo te besh. Je me mua apo me ata?
-Cfare po thua?! Sigurisht qe me ty. Ata, nuk jane asgje per mua. Ata...
-Shpresoj shume qe te jete keshtu sepse nuk dua te te lendoj bir.
-Ti nuk do ta beje, jam i sigurt. Apo jo?!
-Qendro me mua bir dhe asgje nuk do te te ndodhe.
-Ti nuk do ta beje apo jo? Pergjigju!
-Bir, le te mos mendojme per keto mundesi. Jam i sigurt qe as mua dhe as ty nuk do te na pelqente perfundimi.
Dhe me aq iku nga aty. Nderkohe Giliermo mendoi per fjalet e Andrres. Ata po e perdornin vertet. Realiteti e goditi si rrufe dhe nuk i pelqeu kjo ndjenje. Ai donte qe ti perdorte te tjeret dhe jo anasjelltas. Por kuptoi qe s'ishte keshtu. Dhe kjo gje i dhembti.
Rafael's POV
-Nuk e besoj dot qe po e bej kete.
-Oh he pra Rafa, mos u bej kaq i keq. Nuk e dime se cfare mund ti ndodhe aty.-i tha Andrra.
Ndodheshin ne makine dhe kishin ndjekur Giliermon deri ne shtepi. Kishte qene Andrra ajo qe i ishte lutur e madje pergjeruar qe ta benin kete. Xhesika ishte bashke me ta gjithashtu.
-Asgje nuk do ti ndodhe atij, te jesh e sigurt. Ja e sheh,-tha sapo pa Arbenin, te supozuarin baba te Giliermos.-Ai po del i qete nga aty. Do te thote qe asgje ska ndodhur.
-Rafal, nuk jam e qete tani qe e di qe ai eshte ketu jashte me ne.-tha Andrra dhe kapi doren e tij.
-Qetesohu,-i tha ai dhe i shtrengoi doren,-asgje sdo te ndodhe. Ai nuk na sheh dot. Eshte thjesht...
-Rafael,-tha Andrra nderkohe qe shihte jashte dritares, te cilen Rafaeli nuk e shihte dot.
-Mos u shqeteso, ata nuk...
-Andrra,-pershperiti Xhesika.
-Rafael,-bertiti kete here.
-Cfare?!
-Ata...prapa teje...
Prapa tij ndodheshin 2 persona qe kishin drejtuar armet nga ata, ne xhamat e makines se tyre.
-Dreqin,-pershperiti ai kur i pa. Po tani si tja bente?! Si do ta mbronte Andrren?! Ishte dhe Xhesika. Kesaj here ishin vertete ne rrezik.
-Dilni jashte,-tha njeri nga ata. Kjo situate terhoqi vemendjen dhe te Arbenit, i cili u duk i suprizuar ne fillim, por me pas nje ngerdheshje iu formua ne fytyre.
Dolen jashte ngadale dhe Rafaeli mori menjehere dy vajzat dhe i terhoqi pas vetes.
-Nuk mbaj mend te kem organizuar ndonje darke sonte dhe tju kem ftuar juve.-tha Arbeni dhe u afrua drejt tyre.
-Nuk kemi ardhur per ty,-tha Rafaeli.
-E di, keni ardhur per tim bir.
-Ai nuk eshte djali yt.-tha Andrra.
-Epo nuk eshte as i babait tend apo jo?!
-Cfare po ndodh?!-pyeti Giliermo sapo doli jashte.-Andrra, Xhes, cfare po beni ketu?!
-Kane ardhur per ty,-tha Arbeni.-Futuni brenda pra, cfare po prisni?!
Asnjeri nuk po dinte se cfare te bente. As vete Giliermo sepse nuk dinte se c'kishte ndermend ai.
-Nderkohe une po lajmeroj Leonardin,-tha ai.-Ti them qe te vije tu bashkohet femijeve te tij.
-Cfare?! Jo!-thane ata te katert njeheresh.
Por ishte Giliermo ai qe mori nje shikim vrases nga i ati.
-Djema, futini brenda miqte tane. Nderkohe une do te vij pas pak.-i tha ai.
-Giliermo,-tha Xhesika, kur Arbeni ishte larguar mjaftueshem saqe te mos i degjonte dot me.-Mos e bej kete.
-Hyni brenda,-tha ai duke e injoruar thirrjen e saj.
-Giliermo,-tha Andrra.-A nuk e kupton qe...
-Mjaft me tani! E kuptoj shume mire se cfare po ndodh por mos me ngacmoni me shume.
-Vajza, thjesht hyni brenda dhe pergatituni per me te keqen,-tha Rafaeli,-Ai nuk ben pjese ne shpetimin tone.
Shpresat e tyre nuk ishin shuar ende, edhe pse dukej sikur Giliermo nuk kishte ndermend ti ndihmonte.
Hyne brenda dhe ishin te rrethuar nga rojet gjithandej. U ulen ne divane, e po prisnin, ne fakt as vete se dinin se cpo prisnin.
-Pse erdhet ketu?!-tha Giliermo,-Cfare kerkonit ketu ju?
-Ne erdhem per ty, per te miren tende,-tha Andrra.
-Per te miren time?! E cfare mund te me ndodhte mua ketu njehere?!
-Epo...
Biseden e tyre e nderpreu ardhja e Arbenit.
-Oh, femije te dashur, me behet qejfi kaq shume qe ju kam te gjithe ketu tani, edhe pse ti nuk e di se kush je,-tha duke iu referuar Xhesikes.
-Une...
-Ajo eshte jashte gjithe kesaj, te lutem baba,-tha Giliermo.
-Ne rregull atehere. Meqe e thua ti... Ju te dy, dukeni kaq bukur bashke,-i tha Andrres dhe Rafaelit.-Tani le te presim dhe Leonardin dhe te bejme nje ballafaqim te vertete me njeri-tjetrin. Keshtu tabloja do te jete e plotesuar. Gjithsesi,nuk besoj qe te vonohet.
-Cfare ke ndermend te besh?-e pyeti Giliermo duke e marre vecmas nga te tjeret.
-Ate qe kam pasur ndermend te bej gjithe kete kohe,-i tha ai-T'i vras.
The end is coming...tonight
