Chapter 37
Accident
"Y-Yes." Mahinang sagot 'ko. Nakatingin lang sakin ang mga anak 'ko. Hindi 'ko mabasa ang reaksyon ni Zach. He's just staring at me na tila hindi matanggap ang nangyayari. Nagulat kami ni Ab ng biglang umiyak si Taki.
"B-Baby." Natatarantang sabi ni Ab. Binuhat niya agad ang anak namin. Tumayo naman ako nilapitan sila.
"Taki, what's wrong?" Pagtatanong 'ko sakanya. Nung hahawakan 'ko na ang kamay niya bigla niya akong tinabig. Nagulat naman ako dahil 'don.
"I hate you! You lied to us! I thought you're our Uncle but you're not. I hate you!" Sigaw ni Taki habang iyak ng iyak. I'm trying to hold her pero hindi niya ako pinapayagan.
"Shh, baby no. Daddy's not a liar. I-I really want to tell you about me but, I'm thinking about your mom." Nanlulumong sabi 'ko.
"Stop explaining. You lied to us! You fool us. We just want to have a father! Is it so hard to tell us the truth? I-I hate you." Umiyak narin si Zach. I don't know what should I do. I don't want them to hate me. Pero, bakit ganto?
"Babies, no. Your daddy do that for me." I look at Ab. She's trying to defend me kahit hindi naman dapat. Umiiling naman ang anak namin.
"Why mommy? You don't want us to know our father? Because of what? Because you don't want us to be happy?" Napalunok naman si Ab sa sinasabi ni Zach.
"N-No baby, shhh." Well, I guess hindi narin alam ni Ab ang gagawin niya.
"My babies, I'm so sorry for lying to the both of you. As much as I want to tell you the truth something is pulling me back. I did a lot of mistakes in the past and before I introduce myself, I want to make my mistakes right. I know you both hate me for lying because it's a bad thing. But, I want you to know na daddy loves the both of you so much. Sorry babies. I know I'm such a fool for not telling the truth but, believe me. It's for the both of you." Simpleng sabi 'ko. I'm trying so hard to not cry. Kahit ngayon 'ko lang nalaman na mga anak 'ko sila napamahal na agad sila sakin. I love them so much. Sila nalang meron ako ngayon at ayaw 'ko na silang mawala pa, kundi mababaliw ako.
"Stop explaining things! We will not believe in you again. You liar!" Sigaw sakin ni Taki. My jolly Taki. Hindi 'ko na makita 'yung sweet na Taki 'ko. And it's because of me.
"Taki! Don't raise your voice at your dad! Hindi kita pinalaking bastos!" Pagsigaw ni Ab. Napaiyak naman lalo si Taki at bumaba sa pagkakakarga kay Ab.
"Taki, baby." Nagmamakaawang tawag 'ko sakanya. Pero, lumabi lang siya sakin.
"I hate you." Sabi niya sakin tapos biglang umalis. Umiiyak parin si Zach ngayon.
"I thought my dad is good. I thought he's someone that I can get along with. I thought, my dad is someone that I can be proud to call my 'dad' but, I was wrong." Mahinang sabi ni Zach pero sobrang tumagos sa puso 'ko.
"S-Son." Nangingilid na ang mga luha 'ko.
"You're not my father." Sabi niya sakin sabay alis.
-
IT'S been a week nang malaman ng mga anak namin na ang ama nila ay Zhack. Ngayon ay ilag parin sila topic na 'yun kaya hindi narin muna ako nagbabanggit ng mga bagay na magpapaalala sakanila kay Zhack.
"Bye, mommy!" Sabay nilang sabi tapos tumakbo na sila papasok ng kotse. Pinasundo kasi sila ni Myra at magbobonding daw silang tatlo. Pumayag naman ako agad kaya ako muna ang mag-isa ngayon sa bahay.
Isang linggo na akong walang balita kay Zhack. Nung umalis si Zach nun at sumunod kay Taki. Biglang lumuhod si Zhack at umiiyak. Alam 'kong masakit ang mga binitawang salita ng mga anak 'ko pero 'yun ang itinuro 'ko sakanila. Tinuruan 'ko silang masama ang pagsisinungaling and because we did it I think kami talaga ang may mali. Hindi 'ko masisi ang mga anak 'ko kung bakit ganun ang naging reaksyon nila. Lalo na si Zhack. Gustong-gusto na niyang makita ang ama niya 'yun naman pala nakita at nakausap na niya. Alam 'kong nasaktan din ang mga anak 'ko. At okay nanaman sila ngayon.
