İNKİSAR

3.Bölüm

Arabasını hızla sürerken gözleri kapkara yüreği buz gibi Hira'nın onu beklediği yere geldi. Arabadan inip ondan önce gelen kadına

"Erkencisin" demiş

Karşısında gözleri korkuyla bakan genç kıza dikmişti ruhsuz gözlerini. Gözlerin hiçbir duygu yoktu. Öyle ki hareket etmese ölü olduğunu dahi düşebilirdi. Belki de yürüyen bir ruhtu.

Genç kız kuruyan dudaklarını ıslatırken

"Kolye" demiş

Vedat ceketinin cebinde ki kolyeyi çıkarıp. Elinde sallandırarak havaya kaldırmıştı.

"Bumu"

Tek kaşını kaldırıp sorduğu soru ile karşısında ki kız omuzlarına bile gelmezken ona yaklaşıp alacakken Vedat'ın havaya kaldırmasıyla gözleri yükselmiş genç kızın kaşları çatılırken uzanamadığ kolyeye zıplarak almaya çalışmış bir yandan da

"Ver şunu..." diye homurdanıyordu.

Vedat onun bu çocuksu hallerine derin bir nefes alıp gözlerini genç kıza yaklaştırmış ani gözlerinin buluşması ile Hira dengesini kaybedip düşmüştü.

"Napıyorsun sen... Oyun oynamaya mı çağırdın beni! !"

Vedat onun hizasına çökerken

"Sessiz ol!! " demiş

Gençn kızın kulağına doğru yaklaşıp

"Elimden pekte kolay kurulacağını sanmıyorum" demişti.

Gözleri korku ile dolan kadının çırpınışları durduğunda elinde ki kolyeyi Hira'nın boynuna taktı. O kadar narin ve korkuyordu ki boynuna değen ellerle titremesi artmış gözleri kocaman olmuştu Hira'nın..

Daha kendine gelemezken karşısında ki adamın elini tutulup parmağına bir halka geçirmesiyle hızla gözlerini kaldırmış çekmeye çalıştığı elleri ile.

"Bu.. Bu benim değil" demişti.

Vedat korku saçan gözleriyle Hira'nın elini sabitlemiş nefesini kesmişti. Bu sefer gözlerinde nefret vardı.

"Onu çıkartmayacaksın Hira! Hatta kolyen gibi kayıpta etmeyeceksin"

İkiside yerden kalkıp ayaklanırken Hira'nın aklı karışık gözü parmağımda ki yüzüğe kayarken

"Ne saçmalıyorsun sen!" demişti.

Vedat kendine bağıran cılız bedeni kolundan tutup kendine çekti. Bu yüzüğü takacaktı takmak zorundaydı. Bu yüzük oyunun ilk başlangıcı olacaktı. Yoksa tabuylarının ardı arkası kesilmeyevekti.

"Çıkmayacak! Eğer çıkarsa.."

Kadının korkudan titrek çıkan nefesi yüzünü okşarken kulağına doğru yaklaştı Vedat.. Buz gibi sesinin her bir tınısı Hira'nın tüm vücuduna korkuyu salıyordu sanki. Karşısında ki azraili anımsatan bir bedenden farksız sesi ölüm tınısını üfleyendi. Her bir hareketi hatta gözleri 'Tehlikeliyim' diye bağırandı.

"O çok sevdiğin okuldan başlarım hayatını bitirmeye. Kalbine yerleştirdiğin her sevgiyi toprağa sererim!"

Kolunu bırakan adamla tutmayan bacakları yere sermişti genç kızı. Ardına bakmadan toprağı titretirken adımlarıyla arabasına bindi. Ardında korkuyla ve karışık dolu gözlerl bir kadın bırakmış.

"Neden...neden!!"

Arabanın aynasından yere avuçlarını bastıran Hira'nın bağırışlarını izlemiş parmağında ki yüzüğü hırsla çıkarmasına şahit olmuştu. Yüzü sinirle kasılırken dudaklarından o insanı titretecek kelimeler dökülmüştü.