İntikama esir kalan Ruhsuz bir adam..
Adamın esir kaldığı mecburiyette, nefessiz kalan bir genç kızın hikayesi..
~~
"Sende onlara oyun oynayacaksın Vedat efendi.. Onların kızını hamile bırakıp ihanet nasılmış göstereceksin!"
Kapkara gözlerini Ağit a...
Vedat uyayan kızı arabadan kucağına alıp eve girmişti. Dikkali adımlarla odasına çıkarken onu yatağına bırakmış gözüne takılan ayakkabılarıyla onu da çıkarmıştı.
Vedat dikildiği yerden Hira'nın yüzüne dikkatlice bakıp derin bir nefes aldı. Gözlerini sabırla kapayan adam cebinden çıkardığı telefonla doktorun numarasını tuşlamış hemen gelmesini söylemişti...
....
"Serum taktım Vedat bey Karınız iyi sadece yorgun düşmüş"
Ruhsuz gözlere doktora bakan Vedat
"Ne zaman uyanır"
"Birazdan uyanır.. Sadece yorgun düşmüş"
"Tamam.. Çıkabilirsin"
Doktor evden çıkarken Vedat merdivenleri teker teker çıkıp Hira'nın odadına girmişti. Yatağında yüzünde sakladığı sıkıntıyla uyuyordu genç kız.. Daha genç yaşında yüreği ne acılara gebe kalmıştı oysa.. Daha çiçek açacakken acımasız bir el, köklerini topraktan ayırmıştı...
Zaman yavaş yavaş ilerlerken genç kız gözlerini yavaş yavaş açtı. Kolunda hafif sızıyla gözlerini seruma çevirdi ilk. Yanında hissettiği nefesle başını sağına çevirdi. s Sonsuza kadar kaçmak istediği ama yine onun limanına sığındığı adama.
Güçsüz sesiyle
"Vedat" demişti.
Vedat uyanan kadınla yatağın ucuna oturmuş
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ellerini saçlarına daldırıp derince bir nefes vermişti. Ya onu bulamasaydı. Ya gitseydi. O zaman neler olurdu. Ne yapardı en ufak bilğisi yoktu...
"Hira" dedi o boğuk fısıltı gibi çıkan sesiyle.
Sıkıntıyla başını yatağın başlığına yaslayıp ayaklarını kendine çeken genç kız. Vedat'ı ilk defa böyle düşünceli görüyordu. Oysa o duygularını karanlık bir odaya gizlemiş en ufak ışık yansımasına izin vermeyen bir adamdı. Vedat'ın bu sakin tavrı onu korkutmaya başlamıştı bile.
"Neden kaçtın konaktan"
Hira'nın gözlerinin önüne babasının sözleri dökülünce, gözleri dolmuş sessizliğe gömülüp dizlerine daha çok sarmıştı kollarını.
Vedat'ın sabrı bu sessizlikle taşarken oturduğu yerden öfkeyle kalktı.
"Lan madem kaçıp gidecektin!! Neden lan!! Neden abinin kuyruğuna takılıp gittin!"
Öfke bedeninde kol geziyor du. Komedinin üzerinde ki vazoyu duvara fırlatırken Hira koykuyla başını dizlerine gömmüştü.
"Neden yapıyorsunuz lan bana bunu!! Neden yapıyorsunuz!!"
