Ölüm senfonisi

sahil

Bana hep soruyorsun ya benim yokluğumda napıyorsun ?diye ,bende hep iyiyim diyorum ..
Aslında hepsi yalan sevgilim.
Ardında bıraktiklarinla başım dertte sevgilim...

Gemiler, gelir geçer akşam kızıllığında ,
Martılar, hasret şarkilarini söyler senin yokluğunda,
El ayak çekilir karanlık alemi kusattiginda ,
Bir ben kalırım sevdiğim,beni bıraktıp gittiğin o sahil kenarında...

Yolcular vardi ,Senin şehrine giden selam yolladim sana ,
Yağmurları seversin diye ,bulutlar yolladim sana ,yaralı bir kuşun kanadında..
Adinı suya yazdım, bilmem kaç bin kere , beni hatırla diye, su içerken,her damlasinda ..

Sahil de bir klübe gibiyim artik ,
Eski bir baraka ,yıkık,dökük,damı akan ,bir camı kırık,yikilmaya yüz tutmuş...
Çıldırmış bir şair gibiyim ,biraz deli ,
Biraz serseri ,sarhoş,ama en çokta yanlız, sensiz sevdiğini özlemiş.....
Susuz kalmis bir ağaç gibiyim ,yapragini dökmüş,dalları kurumuş,kökü çürümüş,her yerini böcekler sarmış,bir yudum suya muhtaç kalmış....