Yoruldum kalbinde mülteci gibi yaşamaktan,
Yoruldum bedeninden firar etmiş bir kalp ile uğraşmaktan ,
Yoruldum dikenli tellerle örtülü bedeninde ,
Başımı yaslayacak bir göğüs aramaktan...
Ben seni gönlümün vatan toprağı bilmişken,
sen beni savaştan kaçan bir sığınmacı yaptın .
Ellerimde karanfiller le geldim hep ben sana ,
Sen Sınırlar çektin her seferinde aramıza ,
Kilometrelerce Duvarlar ördün bir karış mesafedeki tenlerimize ...
Ne zaman yaklaşsam sınırlarına ,
Ne zaman dokunsam o el değmemiş o yabani ,
o asi saçlarına ,
Mavzerler kuşanıp vurdun beni
Ama
Öldürmedin ,
öldüremedin
Çernobil gibi kapanmaz yaralar açtın
Yüz yıl geçse bile bu topraklarda Gül bitmez artık sayende .
Kurudu gönül toprağım çöle döndü
ama
Bir damla yağmur olmadın toprağıma
Şifa niyetine ..
Biliyorum sevgili bunlar benim suçum ,
Ölene kadar senin toprağında sürünmek ,
Boyun borcum .
Kuşan silahlarını ,
vur milyon kere ,
Parçala bedenimi ,
Yinede
Senden başka bir memleket bilmezki
Bu gönül...:
YOU ARE READING
Ölüm senfonisi
PoetryÖldüğümden haberin bile olmayacak ne gazetelerin 3 sayfasında yazacak adım nede bir mezarım olacak. Küllerim savrulacak kuru yaprak gibi göklere ne arkamdan bir dua edenim olacak nede beddua edenim.. Kapak tasarım Gizemlidolunay123 Kitap oluyor ...
