İçimde ölen bir çoçuğun matemi var sanki ,
Sanki bütün hatıralar intikam alıyor benden bu gece ...
Zigon sehpada duran resmin bile yüzüme bakmıyor artık .
Anla artık ne haldeyim ,
Demek isterim ama
Anlamazsın ki sen benim halimden ..
Kalbim ,göğüs kafesim yokmuş gibi atıyor öylesine .
Evet içimde ölen bir çocukla yaşıyorum ,
Ama
o çocuğun katilinin aşkından geberiyorum
Aynı zamanda Yavaş yavaş ...
Kimseler bilmeden gizli gizli sevdim seni ,
Doya doya haykıramadım gökkubbenin huzurunda seni seviyorum diye.
Ne hayallerim vardı aslında ,
Bir sonbahar akşamında dizlerine yatıp dünyanın en mutlu insanı olarak ölecektim ben ,kalp dayanamazdı bu heyecana .
Sen giderken kal bile diyemedim ,
Etme sevgilim ,
Gitme sevgilim ,
Gidersen yaşamaz bu can ,
Denize düşmüş bir yaprak gibi düşerim yollara ,
Ordan oraya savrulur bu can ..
Ölürüm diyemedim bir kez gözlerine bakıp ,
Yürüdüğün yollarda attığın her adım hançer olup saplanır canıma yüz bin kere diyemedim ..
Sen bilmezsin ama ben her gece sana şiirler yazdım bitmek bilmeyen sevda nöbetlerinde..
Eskiden yıldızlara bakıp gözlerim dolardı ,
Hep yalnızlar gökyüzünde diye ,
Şimdi kendi halime ağlıyorum milyarlarca insanın içinde yalnızlıktan ölüyorum diye ..
Hazin bir şarkının kayıp notası gibiyim senin yokluğunda ..
Öylesine dertli öyle üzgünüm sensiz ..
Bir kelebek misali geçen bir günlük ömrümde ,
Ne çok dert biriktirmişim meğer ,
Ne çok isteğim varmışta benim haberim yokmuş sevgilim ...
YOU ARE READING
Ölüm senfonisi
PoetryÖldüğümden haberin bile olmayacak ne gazetelerin 3 sayfasında yazacak adım nede bir mezarım olacak. Küllerim savrulacak kuru yaprak gibi göklere ne arkamdan bir dua edenim olacak nede beddua edenim.. Kapak tasarım Gizemlidolunay123 Kitap oluyor ...
