Artık umudun bittiği yerdeyim .
Aklımdan geçenlere kendim bile hükmedemezken insanların beni anlamasını beklemek sadece bir hayal artık ..
Her geçen gün tükeniyorum beynimdeki kalabalığın içinde ..
Kendimden bir haber yaşıyorum.
Belki toprağa giremedim hala ama
İçimde koskoca bir mezarlık var
Bana ait ...
Gülerken ağlamak nedir bilirmisiniz?
Ya da
Her sabah bugün ölmek istiyorum diyerek kalmak nedir ..
Anlamsızlaşıyor her şey gözümde ..
Bir gün sığamıyorum bu dünyaya ,dar geliyor her bana .
Bir gün kayboluyorum içimdeki tek kişilik kalabalığın arasında ..
Artık karıştırdım hangisi günah hangisi sevap bu alemde ..
Yabancı herkes bana sevdiklerim,inandıklarım ,gönül verdiklerim..
Kimseden yardım isteyecek dermanım kalmadı ..
Sanki ruhum öleli yıllar olmuş ama beynim hala canlı ..
Yoruldum bu hayattan ,kendi nefesimden boğulurken sessizce ölüme koşmak istiyorum..
Sonunu başını bilmediğim hayat sizin olsun artık ..
Ben gidiyorum başka alemlere beynim susturmaya ..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ölüm senfonisi
PoetryÖldüğümden haberin bile olmayacak ne gazetelerin 3 sayfasında yazacak adım nede bir mezarım olacak. Küllerim savrulacak kuru yaprak gibi göklere ne arkamdan bir dua edenim olacak nede beddua edenim.. Kapak tasarım Gizemlidolunay123 Kitap oluyor ...
