Yokum artık bu şehirde ,
Bana ait bütün hatıralar siliniyor yavaş yavaş yağan yağmur ile ...
Bir ömür Bitmeyen bir yolculuk benimkisi hep kendi içimde .
Yılların yorgunluğu var cahil bedenimde ...
Bilirim bu yollar dağları dolaşır .
Yarına ulaşmaya dermanı yok düşlerimin ,
Kalbim hasta ,
Hayaller yorgun ...
Bilirim bu yollar hep uçurumlar dolaşır
Hani bir rüzgar esiverse keşişlemeden ,
Görünür silüetim sarp kayalıklarda ...
Gölge oyunları başlar ,her gece ışığın bittiği yerde ,
Bir ben bilirim gölgelerin aklımla dalga geçtiği o saatleri ,
Bir de elinde gaz lambasıyla sokak sokak gezen gece bekçisi şahit içimdeki bu sessiz çığlıklara ...
Başımı ellerimin arasına alıp ,bir Keman gibi içli içli ağlayasım var ,
Dünüme , bugünüme ve hiç gelmeyecek yarınlarıma ...
Yürüdüğüm yollardan adımlarım ,
Buğulu pencerelere yazdığım şiirlerim,
Yatağımdan kokum,
Kütüklerden adım siliniyor her geçen gün ...
Hayatıma giren herkes bir parçamı aldı benden ,
Kimi ellerimin sıcaklığını alıp gitti ,
bir gece vakti ,
Kimi gözlerimi rengini çaldı bir gökkuşağı saatinde .
Kimiside kalbimi çaldı ,güneşli bir yaz mevsiminde ...
Hepsi de aynı yalanlarıyla beni avuttular ,
Ama
Bir ben bilirim onların en iyi yalanlarını ,
Bir de bahçemdeki hazan güllerim...
Her şeye alışır elbet insan zamanla ,
Peki bu canı yakan ,
Boğazımda düğümlenen ,
Ve hep boynumu büken bu anlamsız acı ne zaman bitecek ?
Bir bilen var mı?
Ömür bitti ama içimdeki yangınlar sönmek bilmiyor ..
Ben bittim ama derdim bir an bile nefes aldırmıyor ....
YOU ARE READING
Ölüm senfonisi
PoetryÖldüğümden haberin bile olmayacak ne gazetelerin 3 sayfasında yazacak adım nede bir mezarım olacak. Küllerim savrulacak kuru yaprak gibi göklere ne arkamdan bir dua edenim olacak nede beddua edenim.. Kapak tasarım Gizemlidolunay123 Kitap oluyor ...
