Bakmayın yüzüm deki sahte gülümsemelere..
Bakmayın,her gün, güneşe selam verişime..
İnanmayin, ben çok iyiyim desemde ,
Yalan ...
Hepsi yalan ..
İyi değilim Aslında...
Ağlayan bir, palyaço gibiyim bu hayatta ...
Gece olduğunda, karanlık çökünce ,
Düşer maskem,
biter bütün oyunlar ,
Çıkar gün yüzüne...İçimde, çığlık çığlığa, can çekişen bir adam var...
Ruhum, benden ayrı gezer ,her gece amansız bir acıyla sizlatir yüreğimi....
Her gün, insanların gözlerine bakarım,
Belki, biri anlar halimden diye ,
Sonra ,anlarim ki onlarda benim gibi yalancı...
Anlarım ki ,bu arayişlar boşuna ...
Boşuna bu sessiz feryatlarim...İyi değilim Aslında ...
Kalabalık ,şehirlerin içinde ,yanlızlıktan öleceğim....
Ne olurdu, Dünya da ,milyarlarca insan yerine, az ama mutlu insanlar olsaydı ...
Keşke, dizlerim tutmasaydı,
Gözlerim görmeseydi,
Yada
Dilim lal olsaydı
Ama
Yalancı olmasaydım...
YOU ARE READING
Ölüm senfonisi
PoetryÖldüğümden haberin bile olmayacak ne gazetelerin 3 sayfasında yazacak adım nede bir mezarım olacak. Küllerim savrulacak kuru yaprak gibi göklere ne arkamdan bir dua edenim olacak nede beddua edenim.. Kapak tasarım Gizemlidolunay123 Kitap oluyor ...