Ölüm senfonisi

Sokak kadını

Önce bi kaç damla yaş süzülür,

Kurumaya yüz tutmuş,

Göz pınarlarindan....

Allah'a yalvarırsın?

Ne olur bir mucize

diye ...

Döndür zamani ,geriye ...

Götür beni çocukluğuma...

Geri ver gençliğimi bana ...

Ama ,

Son pişmanlık, ne fayda ...

Arkana dönüp baktığında ,

ne gidecek

Bir evin kalmıştır,

Ne de,

seni seven insanlar ...

Diz çöküp ağlarsın kaderine ,

Aglarsin ,

Üç ,beş kuruş uğruğuna sattığın,

Hayallerine,

Umutlarına,

Gençliğine...

Anılarına...

Kaybettiğin ne varsa ...

Annenin dizlerine yatıp,ağlamak

istersin....

Garip baba'nin,

nasırlı ellerine sarılıp doyasıya

koklamak ,istersin...

Hayalleri bile fakir dediğin,

O beğenmediğin,

O elleri kirli , dediğin çocuk varya ,

Hani o ,

seni çok seven ,

serseri ,

Onu tekrar görebilmek için dünyaları

verirsin....

Her gün,

Her saat ,

Her dakika ,

Aklından çıkmaz bunlar...

Okudugun her Siir,

Dinlediğin her şarkı,

Hatırlatır sana mahallenin fakir

sevdalarını...

Hayat yüzüne çarpar,

Acımasızca,

her günün akşamında,

Sen artık,

sokak kadınısın ,diye ...

Artık ceplerin,

parayla dolsa,

ne yazar,

Artık sen ,

Sen değilsin ki ...

Bedenin ,

her gün başka, vücutlarla sevişiyor...

Ruhun ,

her seferinde sana isyan ediyor ...

Keşke dersin ,

Ölseydim...

Keşke dersin,

Bu sehirin,

yalanci ,

Sahte ,

Karanlık,

Arka sokakları yerine,

Köyümün, çamurlu yollarında ,

Tezek kokan damlarında ,

O fakir ,

Elleri kirli,

Ter kokan ,

Ama beni gerçekten seven,

O Serserinin kollarında

Yaşlanıp gitseydim...

Yastığa başını her koydugunda,

Düşünürsün,

Artık ben ölsem ,

cenazemi kaldıran bile olmaz ...

Çünkü ben sokak kadınıyım...

Ve bir gün istanbul'un karanlık

sokaklarında ,

Kolunda bir adamla gezerken ,

O çocuğa rastlarsın...

Ve kaderine,

bir kez daha lanet edip ,

Kaçarsın...

Kendin den kaçarsın...

Seni görmesin bu halde istersin ...

Kahrolup ölmesin istersin...

Ve sonunda ...

Ertesi gün ,gazetelerin arka

sayfasinda bir başlık...

Hayat kadını kendini astı..

Ama yanlış bir başlık bu ..

O sokak kadınıydı...

Ve kendini değil,

Hayallerini asiyordu ...

"Hayallerini, asan sokak kadını "

Olmalıydı bu hikayenin başlığı...