Ve yine sil baştan yazıyorum kaderimi .
Ellerim yok ,
Gözlerim yok,
Aynadaki yüzüm yok
Senin anlayacağın ben yokum sevgilim sen benden gittiğinden beri ...
Yalvarmıştım sana giderken beni benimle baş başa bırakma diye .
Dinlenmedin ...
Hayallerim üşür sensiz gitme dedim ,
Dinlemedin ...
Yokluğunla sınama beni solarım sensiz dedim ,
Dinlemedin ...
Ve
Sen kazandın sevgilim ...
Bu gece önce düşlerimi ,
Sonrada senden kalan ne varsa kurşuna dizdim ...
Ama
Yinede seni söküp çıkaramadım içimden ..
Öylesine tutulmuş ,
Öylesine bağlanmışım sana ...
Ve
Sonunda pes ediyorum karşında ..
Karanfil kokan tenine son kez dokunamadan ,
Derin bir nefes gibi seni içime çekemeden gitmekte varmış kaderde...
Kalp imkansızı seçermiş ya hep ,
Yine oyuna getirdi beni kader sahte hayallerle ...
Yine başkaları yaşıyor düşlerimi ,
Yine hayatımı çaldılar benden
Puslu bir gece vakti ...
Hayat bana yalan söyledi ,
Adına aşk denilen yalancı bir oyuncak verdi elime ,
Karşılığında canımı aldı bedenimden ,
Geriye sadece kapanmayan yaralar kaldı ,
Hep içime içime kanayan ,
İnceden sızlayan yaralar ...
YOU ARE READING
Ölüm senfonisi
PoetryÖldüğümden haberin bile olmayacak ne gazetelerin 3 sayfasında yazacak adım nede bir mezarım olacak. Küllerim savrulacak kuru yaprak gibi göklere ne arkamdan bir dua edenim olacak nede beddua edenim.. Kapak tasarım Gizemlidolunay123 Kitap oluyor ...
