Ölüm senfonisi

Unuturum

Bakma öyle ıslak ıslak.
Madem ki gitmek istiyorsun, git!
Ben bakarım başımın çaresine...
Dünya denen handa, ben hep hancı oldum,
Senin gibiler yolcu....
Yani sevgilim ,
Sen beni terkeden ,
Ne ilk kadın oldun, ne de son ....

Senin yokluğuna da alışırım elbet ...
Hep kanamaz ya bu yara ....
Biraz uyurum.
Sonra köşedeki bakkaldan bir ekmek ,biraz
zeytin peynir alırım.
Yanınada çay demler içerim arkandan ...

Martılara simit atarim ....
Sokak çocuklarının başını okşarım biraz ...
Gezerim öylesine umarsızca,
Sanki seni hiç tanımamışım,
Hiç sevmemişim, sanki sen hiç gitmemişsin gibi...

Kim demiş aşk yaraları unutulmaz diye ...
Ben seni öyle bir unuturum ki,
Adli tıp incelese cesedimi ,
Ne kalbimi bulur, ne de beynimi....

Bir şiir yazarım arkandan ,
Zehrimi ,acımı kusarim kağıtlara...
Kimbilir ,belki ağlarım ilk günler yokluğuna.
Ama biliyorum bu da geçer...

Ellerim seni ararsa ,kapatırım gözlerimi,
Sanki sen varmışsın gibi karşımda ,hayaline dokunurum..

Avuturum ellerimi ,
Dudaklarımı ,
Gözlerimi yokluğunda...
Hem unutamasamda seni ,
Yokluğuna alışırım elbet ...

Ağlama karşımda lütfen...
Ben senin bana geldiğin gün ,gideceğini biliyordum zaten ...
O yüzden yanlızligimı ütüleyip gardroba astım ben ...
Nasıl olsa lazım olur diye ...
Sakın yalancı bahaneleri zırvalama...

Biliyorum ,
Ben Her şeyin en iyisine layık bir adamım ...
Biliyorum ,
Sen bana layık değilsin...
Biliyorum ,
Sorun bende değil,sende....

Ama ben,
Ne iyisini istedim ,bu hayatta ..
Ne de sorunsuz bir kadın...
Ben sadece seni istemiştim ....
Seni ....