Gönül penceremden bir güneş olup girdi içeri bir seher vakti ..
Üstü başı kan revan içindeydi ,
Belli ki o da yıkık bir aşkın garip Gazisi olmuştu benim gibi ..
Sanki derinden bir ahhh çekse ,
Yer gök bir olacaktı ,
Yıkılacaktı Gökkubbe ,kopacaktı kıyametler ...
Yaralarına dokundum ,hala sıcak
Ve bir o kadarda pıhtılaşmıştı kalbi ...
Hiç yabancı değildi sanki bu yara bana ,
Sanki içimde sızlayan o yetim Sevda'nın yarasına benziyordu ...
Ömrüne bahar olacak ,adam için saklamıştı saçlarını ,bir ömür kimseler bilmeden...
Yüzüne bakmak bir kez bile aklıma gelmemişti ,
Çünkü ben ,
Ben galiba onun kalbine tutulmuştum ..
Hayalimi ,düşlerimi, ruhumu ,nefesimi
Bir çift göze ya da güzel bir kelimeye değil ;
Gönül evime güneş olan kalbine aşık olmuştum ..
Ama
Bulutlarına kına yaktığım ,
Gökyüzünü ayağına serdiğim
Kadın bir kez bile dönüp bakmadı hali Ahvalıma...
Evet ayrı şehirlerdeyiz ,
Evet aramızda ne mesafeler var ,
Evet ben imkansızın peşindeyim ,
Ama
Bir kez Gönül eşim dedim ya ona .
Farketmez ,
bana cenneti hatırlatan o gül tenini bir kez bile koklamak nasip olmasada ...
Mutlu sonlar hep masallarda olmaz ya ,
Belki bizim sonumuzda mutlu biter.
Gündür bu geçer elbet ,
Kim bilir bize de kısmet olurmu dersin vuslat ?
Belkide ölmeden gözlerine bakmakta vardır kaderimde .
rüyaların en güzeli bu olurdu kainatın son günü olsa bile ...
YOU ARE READING
Ölüm senfonisi
PoetryÖldüğümden haberin bile olmayacak ne gazetelerin 3 sayfasında yazacak adım nede bir mezarım olacak. Küllerim savrulacak kuru yaprak gibi göklere ne arkamdan bir dua edenim olacak nede beddua edenim.. Kapak tasarım Gizemlidolunay123 Kitap oluyor ...
