Küf kokusu var kalbimin duvarlarında ,
Örümcek ağları kaplamış dört yanını ,
Akacak bir damla kan bile kalmamış damarlarımda
Kalbim kalp olmaktan utanır olmuş ,
Vazgeçmiş kendinden ..
O bile beni terk-i diyar eylemiş artık .
Yolculukların en zoru insanın kendi içine yaptığı yolculukmuş meğer bilmezdim ...
Bilmezdim yüreğime giden bütün yolların
Kaktüs dikeniyle kapatıldığını.
Oysaki ben Kardelen severdim oldum olası.
Gel görki halimi Hızır baba ,
yüreğime attığım her adımda kan fışkırır oldu ayaklarımdan ..
Yalancı aşkların peşinde sürünmekten kendi kalbime yabancı olmuşum haberim yok ...
Sonunda bir Hıdırellez gecesinde kalbimi Gül ağacının dibine gömdüm .
Belki yeniden çiçek ömür bahçem ,
Kim bilir kalbimin küf kokan odalarında yine cam önü menekşeleri kokar bir gün ben ölmeden .
Af dilemeye bile dermanı olmayan kendinden habersiz aciz bir
adamım ben .
Kalbim bana küsmüş çoktan ,
Ben ise alın yazıma isyankar olmuşum ..
Garip
Hemde çok garip ,
Bir kuş misali Özgürce uçmaktı hayalim ,
Ama
Kendi ellerimle yazdığım kaderimle Enine boyuna bir avuç kafeste yaşamayı seçtim bir ömür ...
Ve hikayem bütün hikayemin özetinden bana kalan ,
Firari düşler ,
Sebepsiz yere Yitip giden bir hayat ,
Ve anlamsızca sızlayan bir acı,
taaa şuramda göğsümün tam ortasında ...
YOU ARE READING
Ölüm senfonisi
PoetryÖldüğümden haberin bile olmayacak ne gazetelerin 3 sayfasında yazacak adım nede bir mezarım olacak. Küllerim savrulacak kuru yaprak gibi göklere ne arkamdan bir dua edenim olacak nede beddua edenim.. Kapak tasarım Gizemlidolunay123 Kitap oluyor ...
