Yine milyonlarca yara aldı yüreğim
aşkın elinden ,
Yine hüsran;
Yine burkulmuş ,
Yine kırılmış bir kalp
İle
Baş başa kalmış rezil bir hayat ...
Her seferinde yeminler ederek vazgeçiyorum aşktan
Ama
Sonunda yine
Secde ediyorum aşka ölürcesine.
Milyonlarca Kul arasında yalnız kalmak benim kaderim oldu artık ..
Hayallerim bile yorgun artık ,
Her seferinde yıkılmaktan .
Ardı kesilmeyen sigaramdan derin bir nefes çekiyorum ,
Duman altı olmuş bütün umutlar...
Ne ağlamak ne haykırmak ,
Sadece arkamı dönüp gitmek geliyor içimden güneşin battığı yöne doğru ...
Ne oyunları bitiyor bu dünyanın
Ne de
Çilesi ...
Gönül mahkemesinde bitmeyen bir yüzleşme benimkisi ..
Her celsenin sonunda yine ben oluyorum aşksızlığa mahkum .
En çok seven ben ,
Hep yanılan ben ,
Ömür boyu Karanlığa müebbet edilen yine ben ...
Kendimden kaçarken ,
Yalancı bir göze kandım.
Çıldırasıya sevdim ,
Tanrı'dan sonra bir tek ona secde ettim ,
Kendi ellerimle ömürümü ayaklarına serdim .
Sonunda bu aşk hikayesinden payıma düşen yine arkamı dönüp gitmek oldu ...
YOU ARE READING
Ölüm senfonisi
PoetryÖldüğümden haberin bile olmayacak ne gazetelerin 3 sayfasında yazacak adım nede bir mezarım olacak. Küllerim savrulacak kuru yaprak gibi göklere ne arkamdan bir dua edenim olacak nede beddua edenim.. Kapak tasarım Gizemlidolunay123 Kitap oluyor ...
