Ölüm senfonisi

itiraf

Ne ben, şair idim aslında,

Ne sen ,uğruna şiirler yazılacak kadar

guzeldin...

Hem ,başımızı sokacak ,bir

kulübemiz bile yoktu..

Benim sana, düğün yapacak param

bile olmadı hiç...

Varoş  bir mahallenin ,tozlu yollarında

Geçti ömrümüz...

En büyük zenginliğimiz ,

hayallerimizdi  bizim..

Cebimizde bir paket cigara

oldugunda, bizden kralı yoktu bu

dünyada ...

Hani hep diyordun ya,

" biz ne olcağız Böyle"

Bende sana "Allah büyük " derdim

hep...

Aslında ,o sorunun cevabını ıkimizde

biliyorduk adımız gibi....

Biz değil bir ömür ,

bin asır da geçse ,

aradan

Biz Ne

ayri kalabilirdik 

Ne de

Kavuşabilirdik ...

Seni ,terk ettiğim geceyi ,

hiç unutmadim...

O akşam,

bütün mahalle uyurken ,

Gecekondunuzun önüne geldim...

Seninle olan, bütün hayallerimi

cikarttim,astım

bahçenizdeki gül ağacına ...

Kuruyan çiceklerinizi,

göz yaşlarımla suladım kokladıkça

Beni hatırla diye ....

Sana ,hiç hediye verememiştim

ömrümce ,

Gökteki yıldızları bıraktım sana

seversin diye ....

Şimdi itiraf ediyorum...

Aradan yıllar geçti,

Aramızdan,

Ne dağlar,

Ne  yollar geçti,

Ne geceler  ,

Ne hüzünler geçti ,

Bir ömür geldi geçti de ...

Ben ,

    ne  sevdan dan vazgeçebildim ...

    Ne de senden vazgeçebildim...