Dark Side

CHAPTER TWENTY-EIGHT

SWEET BLOOD

(A/N: UNEDITED. DO NOT PLAGIARISE, OR YOU WILL BE CURSED.)

"YOU ARE MY beloved, Cyan. It is only normal for me to decide for you."

Nagpanting ang tainga ni Cyan sa narinig.

"I may be your beloved, but I am not your puppet!" galit na sabi niya rito at tinalikuran ito saka dumiretso sa kakahuyan.

Sobrang galit at inis ang nararamdaman niya ngayon habang lumalayo kay Lawrence. Inis na hinahawi ang mga nakaharang na sanga sa dinaraanan niya.

"Cyan.." narinig niyang tawag ni Lawrence habang sumusunod sa kaniya.

Hindi naman siya nito pinigilan at pinuwersang sumama muli rito. Pero nararamdaman niya ang maiinit nitong tingin sa likuran niya. Nagpatuloy lang siya sa paglalakad, pinapahupa ang init ng ulo.

Umihip ang malamig na hangin at dumantay agad sa kaniyang balat, bahagyang tinatangay ang init ng ulo niya.

Napahinto siya sa harapan ng isang pamilyar na puno. The tree where they always spend time together. Nilapitan niya iyon. Malungkot siyang ngumiti nang maalala ang mga sandaling maayos pa sila ni Lawrence. Marahan siyang humawak sa mababang sanga, kung saan siya nauupo.

"I always visit here every afternoon," narinig niyang marahang sabi ni Lawrence na nasa tabi na pala niya.

Tiningnan niya ito, na nakatingin sa malayo, halatang may naaalala.

"Iyong mga panahong wala ka, halos ikabaliw ko... That is why, I never lose faith that we will meet again. Pinupuntahan ko lahat ng mga lugar na nakakapagpaalala ng mga memories natin noon. So, I wouldn't give in to the dark side," paliwanag nito sa kanya at lumingon. His eyes full of warmth and gentleness.

"I've missed you so much that it was so painful. Believing that I will meet you again is the only thing that keeps me moving.." dagdag pa nito habang malungkot na nakangiti at nakatingin sa sanga, na tila ba nakikitang muli ang mga nangyari.

Her heart twisted in pain, seeing him like this, knowing that she is the reason that he also suffered.

"I.. I have felt the same way.." mahina niyang sabi.

Tiningnan siya ni Lawrence. His eyes full of sadness.

"I thought that I will go crazy, thinking that you didn't want me anymore," she tightly closed her eyes, reminiscing the pain of her suffering.

She felt his large warm hand on top of hers and gently squeezed it.

"I have never stopped wanting you. I have never dreamed of losing you. You, alone, is enough to make me complete, to make feel whole again," he told her gently, his eyes full of love and affection. "You, alone is the only light to my darkest nights, the only one who made my heart felt so full whenever we are together." Marahan siyang hinila ni Lawrence para harapin ito. "I have never stopped loving you, Cyan..."

Cyan gazed up at him, her heart filling with reassurance of his gentle words. Her eyes burning with tears, blurring her vision. Nagbaba siya ng tingin, gustong itago rito ang lumalabas niyang kahinaan.

Nasasaktan siyang lalo na malaman na ang maling akala niya ang dahilan kung bakit nahirapan sila noon at nahihirapan pa rin ng sobra ngayon. Hindi niya masabing komportable na siyang muli kay Lawrence dahil sa mahal pa rin siya nito, pero alam niya sa sariling walang halong kasinungalingan ang mga sinabi nito sa kaniya.

"I wish we could go back to that time.." mahina niyang sabi, inaalala ang mga panahong kontento at masaya sila sa isa't isa.

"We can do that again, Cyan. Wala namang problema kung susubukan nating muli," sabi nito.