Cage My Spirit

Chapter Twenty-Five

BINUKSAN KO ANG shower at bumagsak sa akin ang mainit na tubig. Lumagaslas ang tubig pababa—ito lang ang tanging ingay na bumalot sa aming dalawa. Yumuko ako at pinanood ang tubig na tumulo mula sa aking ilong pababa sa aking mga paa.

Kumislap ang liwanag ng kaniyang kaluluwa. Sa liit ng spasyo ng bahanyo, kulang ito para sakupin ang mga sulok. Nasasaktan akong tignan siya. Dahil sa aking eksperimento, hindi na kasing liwanag noon ang kabuuan niya. Nakatalikod siya sa akin. Bagsak ang kaniyang balikat, nakayuko, at tahimik.

"Iniisip ka niya sa mga oras na 'to," simula ni Maki, "Hindi makatulog ang katawan ko."

"I'm sorry, Sir Maki. I'm sorry," naghalo ang luha at mainit na tubig.

"Tama ka, Jaja. Wag kang humingi ng tawad. Kailangan ko nang bumalik."

Humikbi ako sa dilim.

"Simula nang gumising siya, madalas ang panghihina ng liwanag ko. Iniisip ka niya at kumakalat ang init sa buong katawan niya. May nararamdaman siya at hinahatak niya ako pabalik. Kailangan niya ako para mabuhay. Tulungan mo ako, Jaja. Kailangan mo 'tong gawin para bumalik ako sa katawan ko."

"Paano kung mali ako? Ayoko."

"Like I told him, If he can see the future then he must have known that I will never let him take your soul away. He ain't bothering us this time. Vixon is not a part of this anymore. I should have known."

"Sir Maki..."

"I know you want to do it. Don't forget that I can feel your heart. You love me."

"And if I do it tonight...will you remember everything in the morning?"

"Does it matter? With my body and soul, I love you," saka siya humarap sa akin, "Paggising sa umaga, gagawa tayong dalawa ng marami at panibagong alaala."

Pumikit ako nang mariin. Magsasabi na ba ako ng paalam?

"Let me see in your eyes that you won't say goodbye. Smile for me."

Dumilat ako at tinitigan siya nang matagal, sinasapuso ang bawat detalye ng aking pinakamamahal. "No goodbyes. Just let me feel you before I wake. And it will be something I won't forget. Something you will leave me behind. Love me your own way before anything else."

He nodded softly, and smiled. "With all the light from my soul, I will show you how I feel."

Sinarado ko ang shower. Pumikit ako at naghintay. Naglaho ang liwanag matapos niyang tumagos at pumasok. Binalot ako ng dilim. Hindi ko na maigalaw ang sariling katawan.

Apat na beses siyang sumanib sa katawan ko.

Binuksan ni Maki ang ilaw sa bahanyo. Tinuyo niya ang buong katawan ko gamit ang tuwalya. Pinatuyo niya ang aking buhok gamit ang blow dry. Buong ingat niyang sinuklay ang bawat hibla, saka niya binaba ang brush sa counter matapos. Hindi ko pa tinignan ang sarili ko nang ganito sa harap ng salamin. Sa salamin, alam kong higit pa sa hubad kong katawan ang sinasamba niya. Sa kaniyang titig, ginigising niya ang tulog kong kaluluwa. Dahil mahal niya ito.

Sinarado niya ang ilaw at saka lumabas, iniwan ang pantulog ko sa loob. Binuksan niya ang ilaw sa lamp ng sidetable. Hiniga niya ako sa kama, lumapat ang aking likod sa malambot at malamig na kutson. Umugong ang air conditioner, bumubuga ng mainit na hangin, iniinit ang buong silid.

Ang katawan ko ay katawan niya—iisa lamang.

Doon nagsimula maglakbay ang kaniyang mga daliri sa buong katawan ko. Dama ko ang pagtayo ng mga balahibo, ang lalim ng kaniyang hinga, ang pagsara ng kaniyang mga mata, ang mabilis na tibok ng aming puso.

Maki spread my knees apart, just like how I wished he would. My feet slid along the sheet. His hands roamed, and I turned to gold. He pinched my nipples, cupped my breast, and his other hand went down. He inserted a finger and two, slowly sliding in and then out. I felt my walls, tight, soft, plump, wet and warm. He began stroking the center of my pleasure. Automatic, my toes curled up as I felt it building up. Growing stronger with each stroke of finger in such fast pace.

He reached the peak and I felt it too. Maki called my name with my own voice. Never have I heard myself called my name in such tenderness.

Saka ko lang nabalik ang kontrol sa aking katawan. Hinahabol ko ang sariling hinga. Lumabas ang butil ng mga pawis sa aking balat. Dama ko ang basa sa aking daliri, maging sa aking ibaba. Bumangon ako. Isasara ko sana ang lampara.

"Wag," utos niya.

"Gusto kitang makita. Kahit sa huling beses lang."

"Don't close the lights. I'll see you in the morning when I open my eyes, alright? We'll sleep together tonight. I will hold you close as we drift off to sleep in our own warm bodies. There's nothing to be afraid of tomorrow."

There was no goodbye. Only promises once I opened my eyes in the morning.

Pumasok ako sa bahanyo at sinuot ang sarili kong bathrobe. Kinuha ko ang susi, nilagay ito sa bulsa. Saka ako lumabas ng kwarto ko. Tumapat ako sa pinto niya. Inangat ko ang kamay, pero hindi ko makuha ang sariling kumatok sa kaniyang pinto. Kaya anong gulat ko nang kusang bumukas ang pinto, at bumungad sa akin ang katawan niya?

"Narinig ko ang mga yabag mo. Hindi ka din ba makatulog?" tanong niya sabay ngiti, "Pasok ka."

This was the man who loved and worshiped my body moments ago. And he wouldn't remember the moment we shared. Nothing was more poetic than this: his soul loved me more than his body could ever fathom.