POBEDA

Veda

8 YIL ÖNCE

Herhangi bir Salı gününün sıradan bir öğleden sonrasında Beykoz'daki büyük evin zili çaldı. Kapının ardında bekleyen genç adam, henüz açılmadan önce babaannesi Esma Hanımın sesini duydu.

"Zehra kapıya bak."

Çelik kapı açıldı. Esma hanımın yardımcısı Zehra, yirmilerinin başında ufak tefek bir genç kadındı. Kendisine en az bir kafa boyu tepeden bakan evin torununu karşısında bulunca birden nutku tutuldu. Darmadağınık kumral saçlarıyla, ışıldayan ela gözleriyle, okuduğu kolejin ismi yazılı sweatshirtüyle karşısında dikilen on beş yaşındaki genç adama hayranlıkla baktı. Dünkü çocuk ne çabuk büyüyordu.

"Naber Zehra?"

"İyilik Atlas Bey, hoşgeldiniz."

"Hoşbulduk."

"Zehra kim gelmiş?" diye seslendi Esma Hanım muhteşem kokuların yükseldiği mutfak dolaylarından.

"Atlas Bey geldi Esma Hanım."

Zehra geri çekildi. Atlas içeri girdi. Küçük yaşlardan beri alışkanlığı olduğu üzere sırt çantasını girişteki portmantoya attı. Ardından içeriye doğru seslendi.

"Esma Hanım, Cevdet Bey nerelerdesiniz?"

"Oğluşum hoşgeldin." diyen bir sevinç nidası duyuldu yeniden mutfak tarafından. "Elim batık. Yemekle uğraşıyorum. Salona geç, deden salonda. Geliyorum ben de."

Atlas Zehra'ya dönüp göz kırptı.

"Bizimki mutfağa kapandığına göre akşama önemli misafir var galiba."

"Bakan beyler yemeğe gelecekmiş. O yüzden beni sokmuyor."

Atlas'ın kaşları havalandı.

"Ooo, aşırı nüfuzlu misafir. En sevdiklerinden."

Zehra'yla kıkırdaşmayı bitirip salona geçtiğinde tam takım giyinmiş hazırlanmış halde oturan dedesine sarıldı. Cevdet Bey, büyük adamdı. Üst düzey devlet kurumlarında müdürlükler yapmış, ardından ulaşım ticareti alanında ismini duyurmuş, siyasi çevrelerce sözü geçen bir iş adamıydı. Eski bürokrattı. Yaşına rağmen dik bir duruşu, bakışlarından, konuşmasından yayılan bir otoritesi vardı. Buna rağmen fırlama torunu karşısında onun da yüzü alışılmışın dışında bir içtenlikle gülüyordu.

"Hoşgeldin zibidi."

"Cevdet Bey, rahatsız etmedim inşallah? Önemli misafiriniz varmış."

"Var doğru. Sizden önemli olmasın. Bakan bey ve ailesi yemeğe gelecekler."

"Teveccühünüz. Ülke gündemini değiştirecek kararlar masaya yatırılacaksa ben mani olmayayım efendim. Başka gün gelirim."

"Buyrun buyrun. Siz böyle habersiz çıkıp geldiğinize göre ülke gündeminden önemli olsa gerek."

"Allah Allah. Okuldan çıktım geldim. Habersiz gelemez miyim? Burası benim de evim."

"Öyleydi. Öyleydi de sen babanlarla yaşamayı seçtin."

"Evet. Başladın yine."

Aynı anda Esma Hanım salona girdi. O da hızlı boy atan torununun yanında ufak tefek kalmıştı.

"Hoşgeldin yakışıklım. Yetişemiyorum artık ben sana. Az eğil."

Yaşlı kadın kollarını açtı, sıkıca sarıldılar.

"Nabersin güzel gözlüm?" Atlas babaannesinin yeşil gözlerine hayranlığını her daim dile getirirdi.

"Asıl sen nasılsın bakalım? Evin yolunu unuttun sanmıştık." Atlas siteme karşılık sitemle söylendi.