Say you love me

Hoofdstuk 40

Pieters point of view

Na school fiets ik zo snel mogelijk naar de school van Diana. Wanneer ik aankom zet ik mijn fiets in de fietsenstalling en loop naar het midden van de speelplaats, waar Diana en ik hebben afgesproken. Na een tijdje wachten zie ik Diana uit het grote gebouw naar me toe rennen. Nu kan de act beginnen. Ik til haar op en draai een rondje. Ze begint me hevig te zoenen en ik zoen haar gretig terug. Ik plaats mijn handen op haar heupen en trek haar dichter. Haar nagels boren in mijn nek. Het lijkt wel bijna alsof ze het meent.

Ik beslis om toch mijn tong te gebruiken, ondanks ze zei dat het niet mocht.

Diana vindt het blijkbaar niet erg, want haar tong draait rondjes rond de mijne terwijl ze door mijn haar woelt. Wat wil ik haar nu graag mee naar mijn huis nemen en vergeten dat ze al een vriendje heeft.

Het lijkt haast alsof ze geen zin heeft om te stoppen, want ze zoent gewoon verder tot ik me los trek om op adem te komen.

"Sorry", hijgt ze. Ze lijkt in de war te zijn door wat er net is gebeurd.

"Is niets", zeg ik terug. Het voelt als vorig jaar, toen ik nog samen was met haar. Toen zoende ze op dezelfde manier. Zou ze weer op me verliefd zijn? Dat kan toch niet? Ze is samen met Jonas De Indringer. Ik weet niet waarom, maar ik vertrouw die gast voor geen haar. Ik zweer het, als hij Diana ooit pijn doet, dan zal hij met mij te maken hebben.

"Heb je een foto gemaakt, Annabelle?" Vraagt Diana aan Annabelle die een gsm in haar hand heeft.

"Jep", zegt ze. "En hij staat op de schoolgroep op Facebook."

"Perfect", antwoordt Diana.

Nu wendt ze zich weer tot mij: "Bedankt Pieter." Ze drukt een zoen op mijn wang.

"Graag gedaan hoor", zeg ik terwijl ik mijn hand op haar onderrug plaats om haar dichter te trekken. Ik geef haar een zuigzoen in haar nek.

"Pieter", zegt ze beschaamd. Ik zie dat ze begin te blozen.

"We kunnen dit afmaken bij mij thuis als je wilt. Mama is toch niet thuis", fluister ik in haar oor. Het lijkt wel bijna alsof ze twijfelt.

"Nee ik euh... Ik moet weg", zegt ze terwijl ze gehaast wegloopt. Ze springt op haar fiets en racet weg.

Diana's point of view

Ik spring op mijn fiets en rijd zo snel mogelijk de school uit. Ik schud met mijn hoofd: Diana ben je nu verliefd op...Pieter? Ik ben toch niet verliefd op Pieter? Ik ben verliefd op Jonas, toch? Maar die zoen was zo... Magisch. Zou ik dan toch terug verliefd zijn op hem?

Een beetje verder zie ik in een zijstraatje een auto staan met een man naast. Ik minder vaart om te zien wie het is. Hij kijkt naast zich. Het is Jonas. Shit, shit, shit. Ik kijk terug voor me en doe alsof ik hem niet gezien heb, maar hij roept me al: "Diana! Kom!"

Ik stap van mijn fiets en loop met mijn fiets aan de hand naar hem toe. Ik probeer mijn andere hand nonchalant op mijn nek de leggen om de zuigzoen te verbergen.

"Hey schat! Waarom ben je nog zo laat in school?" Vraagt Jonas terwijl hij me zachtjes tegen zijn auto aanduwt. Hij drukt een zoen op mijn lippen.

"Ik heb de kus gedaan met Pieter", leg ik uit. Jonas kijkt fronsend naar mijn hand die op mijn nek ligt.

"Wat heb je daar?" Vraagt hij terwijl hij mijn hand probeert weg te duwen.

"Euh... Niets", lieg ik. Ik druk mijn hand stevig tegen mijn nek.

"Wat verberg je voor mij?" Vraagt hij met een boze stem.

"Niets, echt", houd ik vol. Hij trekt mijn hand ruw van mijn nek af.

Stomverbaasd kijkt hij me aan: "Wie heeft dit gedaan?"

"Pieter"

Hij zucht: "Ik dacht dat je hem gewoon een kus ging geven!"

"Dat deden we ook!" Ons gepraat gaat over in geroep.

"Een zuigzoen is niet gewoon zoenen, Diana! Je kan voor hetzelfde geld staan vrijen op de speelplaats!" Roept hij woedend.

"Het was echt niet de bedoeling! Pieter gaf mij plots een zuigzoen en-"

"En jij hield hem niet eens tegen?!" Roept Jonas overstuur.

"Sorry", is het enige wat ik kan uitbrengen.

"Diana, ik trek dit echt niet meer. Zeg me maar wanneer ik je met niemand anders hoef te delen", zegt hij uiteindelijk. Hij stapt zijn auto in en rijdt weg.

Ik blijf alleen achter in het doodlopende straatje. Tranen prikken in mijn ogen en ik begin te huilen. Mijn schouders schokken.

"Stomme trut", fluister ik tegen mezelf. "Je bent een stomme trut."

Hoe kon ik er nu aan twijfelen op wie ik verliefd ben? Op Jonas natuurlijk, ik ben nog nooit zo verliefd geweest op iemand als op hem. Ik heb nog nooit een persoon gekend die zo goed voor me zorgt en me laat voelen alsof ik het meest bijzondere meisje ter wereld ben. En nu is hij weg, door mijn eigen domme schuld.

----

Hoiiii!

Nieuw hoofdstukje! Hopelijk is het een beetje leuk!

Vote/comment/follow? :)