Say you love me

Hoofdstuk 45

Jonas' point of view

"Dus dit is Nina?" Vraagt Diana terwijl ze naar de foto in haar handen kijkt.

"Ja", zeg ik.

"Ze is knap", zegt ze stil. Ik knik afwezig. Nina was een prachtige meid. Ze luisterde altijd naar mijn langdradige verhalen, en stond altijd voor me klaar als het wat slechter met me ging.

"Ik moet je iets vertellen, Diana", zeg ik na een lange stilte.

"Wat dan?"

"Vroeger was ik alcoholverslaafd", zeg ik in één ademteug.

"Wát?" Fronst ze.

"Vroeger was ik alcoholverslaafd", herhaal ik. Diana kijkt me verward aan.

"Hoezo?"

"Een goede vriend van me werkte in een kroeg, en hij vroeg aan mij of ik daar ook wilde werken, samen met hem. Dat wilde ik heel graag doen, want ik kon wel wat geld gebruiken voor mijn nieuwe huis en zo", leg ik uit. "Maar tijdens het werk daar kreeg ik heel veel alcohol van hem toegediend. Het begon altijd met één biertje, maar van het één kwam dan weer het ander."

"Echt?"

"Ja, en tegen de avond was ik dan altijd helemaal dronken en stond ik te zoenen en te flirten met andere meisjes, terwijl ik eigenlijk al samen was met Nina", vervolg ik. "En zo ging het maar door tot ze in de kroeg binnenkwam en zag dat ik stond te zoenen met een ander meisje. Ze was helemaal van streek en begon te huilen. Ik heb haar niet eens getroost, ik heb gewoon gezegd dat ik haar niet meer wilde, maar dat zei ik alleen omdat ik dronken was en niet goed wist wat ik eigenlijk aan het zeggen was. En toen ik de volgende dag weer nuchter was en naar haar slaapkamer ging om het weer goed te maken... Hing ze daar..."

Diana haar mond gaat open om iets te zeggen, maar bedenkt zich dan en geeft me een knuffel: "Ik vind het echt vreselijk voor je."

Een traan rolt over mijn wang, maar veeg het snel weer weg.

"Je hoeft je niet sterk te houden voor mij", zegt ze.

Ik knik en barst in huilen uit: "Het is allemaal mijn schuld."

"Je was dronken, je kon er niets aan doen", troost Diana me.

"Als ik nu niet zo stom en dronken was geweest, dan was ze er nog", snik ik terwijl ik driftig mijn tranen wegveeg.

"Maar dan kende je mij niet."

"Ja, dan was ik je saaie wiskundeleraar", zeg ik en ik voel een glimlachje op mijn gezicht verschijnen. Zonder Diana zou ik niets zijn. Door haar ben ik een beter mens geworden. Ik zou moeten dankbaar zijn voor wat ik nu heb in plaats van te zitten jammeren.

"En dan zouden we niet klef kunnen doen tussen de lessen door", knipoogt ze.

"We kunnen het nu wel doen", grijns ik.

"Nee, dat moet je verdienen", lacht ze.

Ik buig naar haar toe om haar te zoenen, maar ze kruipt giechelend naar achter op het bed.

"Één kusje", pruil ik.

"Nee", giechelt ze.

"Alsjeblieft?", smeek ik en kruip naar haar toe op het bed.

"Ga weg!" Zegt ze nepboos. Grijnzend kruip ik nog dichter naar haar toe en begin haar te kietelen.

"Nee, stop! Sto-op!" Roept ze. Ze slaat haar handen voor haar buik om zichzelf te beschermen tegen mijn kietel aanval. Ik stop met kietelen en buig voorover om een zoen op haar lippen te drukken.

"Moet ik nog altijd weg?" Grijns ik terwijl ik haar heupen vastneem.

"Nee, blijf gerust hier", grinnikt ze en ze slaat haar armen op mijn nek.

"Oké, als jij het zegt." Zachtjes druk ik mijn lippen op de hare.

Een tijdje blijven we zo zitten, in elkaar verstrengeld tot ik zeg: "Diana, ben jij niet bijna jarig?"

"Ja", glimlacht ze. "Volgende week vrijdag. En volgende week maandag is er geen school, dus dat is dubbel zo leuk."

"Interessant", zeg ik geheimzinnig.

"Zorg maar dat je een cadeautje hebt!" Lacht ze.

"Dat zeker!" Zeg ik en druk een kus op haar wang.

----

Heeyyyy!

De laatste tijd krijgt mijn boek meer en meer votes, DANKJULLIEWEL! Het is echt zo'n grote motivatie voor mij!

En ook shoutout naar: @James_X_Elena

Ze hebben een hoofdstuk in het boek 'Spotlight' over mijn boek gemaakt. Als je dat wil lezen zou ik dat zeker eens gaan bekijken!

Bedankt aan: @Elham12 voor je idee! :)

Vote/comment/follow?