GÜN DOĞUMU

♦️BÖLÜM 27♦️

Merhaba Arkadaşlar.🙋‍♀️

Yoğun bir gün geçirdiğim için bölümü ancak bu saatte yetiştirebildim kusuruma bakmayın. Hemen atıyorum,belki hala uyumayanlarımız vardır.❤

İyi okumalar.❤

Karanlık yerini aydınlığa bırakmış ve Arslanoğlu konağı yeni bir güne daha uyanmıştı. Güneş ışıltısının aydınlattığı bu oda,ilk kez böyle bir manzaraya şahitlik yapıyordu.
İki eşin arasında onların sıcaklığının vermiş olduğu huzur ile uyuyan ufak çocuk,dışarıdan bakıldığında muazzam bir tablo gibi görünüyordu.

Roza'nın Ali'nin başının altına koyduğu kolu,Baran'ın kendi başının altına koyduğu kolu ile karşı karşıya kalmış. Eli,adamın avcunun içine düşmüştü ve Baran uykunun etkisiyle tutmuştu avucundaki eli.

Bu hallerini ilk gören,uykusundan uyanan küçük Ali olmuştu. Uyandığında kendine gelebilmek adına bir kaç dakika beklemiş ardından Roza ile Baran arasında gezinen bakışları ikisinin ellerine kayınca kaşlarını çatarak dayısının elini itmeye çalıştmıştı.

"Dayıı bırak! Bırak dayı ben tutacağım."

Baran kolunda hissettiği ufak darbeler ile gözlerini açarken yeğeninin söylediklerini anlayamıyordu.

"Dayı ya bıraksana."

Ali'nin bir kez daha söylenmesi ile bakışları nihayet tuttuğu ele kaydığında gözleri hayretle açılırken elini hızla geri çekti ve yumruk haline getirdi. Ardından hala uyuyan ve bu durumu farketmemiş olan karısına bakınca rahat bir nefes vererek yeğenine döndü.

"Tamam lan bıraktım,bağırma."

Roza duyduğu sesler ile gözlerini açıp birkaç dakika kendine gelmeye çalıştıktan sonra bakışları yanındaki ikiliye kayınca hızla doğrulup üstünü düzeltti. Gözleri,kendisine doğru yaklaşan ufak çocuğa kaydığında yüz ifadesindeki sertliğin anlamını çözemedi.

"Yoza dayımla yine küstüm."

İkisi de hayretle Ali'ye bakarken Roza yanına gelen çocuğun söylediklerini anlamıyordu.

"Neden?"

Baran,yeğeninin az önceki hallerini söylememesini umut ederken Ali'nin dudaklarından dökülen sözleri ile umutları boşa çıktı.

"Elini tuttu Yoza. Ben tutacaktım. Babam annemin elini tutunca ona da küsmüştüm."

Roza'nın kaşları bir anlığına çatılsada Ali'nin üzülmemesi için düzeltti.

"Anlamadım."

Baran ortalığın karışacağını anlayınca araya girme gereği duyarak hızla ayağı kalkarken konuştu.

"Neyini anlamıyorsun rüya görmüş gerçek sanıyor işte. Kalk hadi geç oldu. Aç çocuk aç."

Roza,adamın dudaklarından dökülen kelimelere cevap vermeden usulca kalktı yataktan. Bu sırada konuşan yine Baran oldu.

"Git giyin sen. Ben Ali'nin yanındayım."

Roza'nın bir cevap vermeden giysilerini alıp banyoya girmesini izleyen adam hızla yatağa oturup yeğenini kucağına aldı.

"Bana bak aslan parçası. Eğer Yoza'na benimle küstüğünü söylersen sana pamuk şeker almama izin vermez. Ama eğer söylemezsen beş tane alırım sana."

Ali,ince kaşlarını çatarak düşündü biraz.

"Tamam bak on tane bile alırım. Anlaştık mı?"