Sabah kocasının kollarında uyandı genç kadın, bir süre gözlerini açmak istemedi. Kıpırdamadan yatmaya devam etti, her şeyi unutmak istiyordu. Son bir haftada yaşananları olmamış saymak, içinde bulunduğu anı yaşamak mümkün müydü?
Ahh.. ne mümkün, ağlanacak haline kahkahayla gülesi geldi.
Farkında olmadan acı bir gülüş yayıldı yüzüne, dudakları yukarı doğru kıvrıldı, hafiften gamzeleri belirdi. fındık burnunu kırıştırdı. Sarı bukleleri yüzüne düşmüştü, pembe dolgun dudaklarını büzdü, sıkıntılı nefesini üfledi saçlarına doğru, önce havalanan saçlar, tekrar aynı yere indi.
Demir uyanalı neredeyse bir saat oluyordu, sessizce Leyla'yı izliyordu, karısını kollarında tutabiliyor olmanın mutluluğunu yaşıyordu. Leyla'nın uyandığını ama gözlerini açmadığını hissedince dikkat kesildi. Karısının sevimli hareketlerini, görünce hayra yorup, keyifle derin bir kahkaha attı. Leyla bu beklenmedik hareketle irkildi.
"Ödümü kopardın Demir, nasıl gülmek o öyle"
"Çok komik bir yüz ifaden vardı canım ne yapayım tutamadım kendimi, hem güzel çukurlar da görünmüştü güzel yüzünde. " karısını kendisine çekip sıkıca sarıldı. şakağına bir öpücük kondurdu.
"Seviyorum seni kadın!" Kokusunu içine çekti, günlerdir uzak kaldığı dudaklara yaklaştı, önce ufak ufak öpücükler kondurdu. Sonra özlem ve tutku karıştı işin içine, günlerin acısını çıkarır gibi öpmeye başladığında Leyla yavaşça geri çekildi. Demir aniden uzaklaşan karısına biraz merak biraz hayal kırıklığıyla baktı.
"Leylam.. canım.. ne oldu birden?"
Genç kadın kocasının kara gözlerine kaçamak bir bakış atıp başını önüne eğdi.
"Demir.. ben..bunu.. kaldıramıyorum. Biz.."
"Yapma.. lütfen bunu bize yapma sevgilim. Aramıza duvarlar örme, ben senden uzak duramam. Çok özledim seni." Karısına sıkıca sarılıp göğsüne çekti, saçlarına bir kaç öpücük kondurdu.
"Sadece sarılmaya da razıyım yeter ki yanımda ol, benden vazgeçme küçüğüm."
Demir, karısının daha ilk günden uzaklaşmasını, aralarına koyduğu mesafeyi kabul edemezdi. Biraz zamana ihtiyacı vardı, sonra kendisine güveneceğini biliyordu.
Aradan geçen bir haftada Leyla iyice kendini toparlamıştı. Bedenen iyileşen kadın, ruhen giderek çöküyordu, düşünmekten çıldırmak üzereydi.
Kendini meşgul etmek için bu sabah tekrar işinin başına dönmeye karar verdi.
Yataktan yavaşça kalkıp duş aldı, üzerine rahat bir kot ve tişört giyip, saçlarını bir tokayla sıkıca topladı. Aynaya baktığında gördüğü solgun yüzden hoşlanmayınca hafif bir makyaj yapmıştı. Başını yatağa çevirdiğinde, sessizce kendisini izleyen kocasını gördü.
"Günaydın."
Demir, bir süredir izlediği karısının nihayet yüzünü dönüp bakmasıyla gülümsedi. Ancak gülüşü duyduğu kuru günaydınla yüzünde donup kaldı.
"Günaydın sevgilim, artık böyle mi olacağız? nerede benim karımın tatlı dili, aşkım, canım sözleri nerede? Her sabah aldığım baldan tatlı öpücüğüm yok mu?" Sesine yansıyan hayal kırıklığıyla konuşmasına devam etti.
"Yanıma gel sevgilim, ben senden uzak yapamam. Sana öyle muhtacım ki, çaresizim Leyla."
Yattığı yerden kıpırdamadan elini uzattı, kara gözlerini yüzüne dikmişti, inatla gelmesini bekliyordu. Adamın yalvaran bakışlarına daha fazla direnemeyen kadın yaklaşıp elini tutunca kendini yatakta sırt üstü yatar halde buldu. Adam ne ara üzerine uzanmış ve dudaklarına kapanmıştı anlayamadı. Şaşkınlıkla aralanan dudakları adamın ekmeğine yağ sürmüş, öpücüğünün ayarı çoktan kaçmıştı. Anlamsız homurdanmaları da işin cabasıydı.
"Leylam..hadi güzelim...cevap ver bana.."
Leyla nihayet derdini anladığında adam geri çekilmiş üzgün kara gözleriyle bakıyordu.
"Leylam..yapma.. yapma böyle..dayanamıyorum artık. Ben..karımı, beni seven kadını istiyorum, benden.. bizden vazgeçme."
Elini uzatıp adamın ağzına bastırdı,
"Vazgeçen ben değilim."
YOU ARE READING
LEYLA (Tamamlandı)
General Fiction"Bak oğul, benim hiç karım olmadı, sevdim kavuşamadım, başkasını da istemedim. Karına kızmadan önce anlamaya çalış, onun yerine koy kendini. Sen ne kadarına razıysan o kadarını iste ondan. Ha ben erkeğim o kadın diyeceksen, onca memleketi boşa gezm...
