İçim acıyor biliyor musun? Sen öyle uyuyorsun ya uzaktan uzaktan, varlığımdan habersiz... İçim acıyor..
Hani demiştim ya sana, ölürsem kalp yetmezliğinden ölürüm diye.
Neden biliyor musun? Çünkü sen yanımda olmayınca, sensizlikten ölüyorum ben. Kal...
Bu bölümde fazlaca fotoğraf ve resimlere yer verdim, haberiniz olsun:) İyi okumalar...
Dur dur dur! Medyaya bakmadan geçme bence. Yaw ben bu resme bayılıyorum ya jsjsjsj
"Sonuncu çiviyi de şuraya çak." diye bir nokta daha gösterince Rüzgar hiç itiraz etmeden kutudan bir çivi daha aldı ve duvara çakmaya başladı.
Birkaç ay sonra düğünümüz olacaktı ve biz evimizi dekor ediyorduk. Ne kadar da inanılmaz ve güzeldi bu cümle. Anlayabiliyor musunuz? Evimiz? Bizim? Yaa düşüncesi bile o kadar sevimli ki..
Düşünsenize biz evlenmişiz. Akşam Rüzgar işten gelecek diye güzel bir çorba yapmışım. Evin içi mis gibi esnaf lokantası kokuyor. Sonra o kapıyı anahtarıyla açıp içeriye giriyor ve derin bir nefes alıyor. İşin tüm yorgunluğu, evin içine girince üzerinden uçup gidiyor. Ben sofrada son dokunuşları yaparken Rüzgar gelip bana yardım ediyor ve birlikte yemeğimizi yiyoruz.
Hayali bile yüzlerde minik bir tebessüm oluşturacak gibiydi.
Gerçi, tüm hayaller de onunla güzeldi ki.
Rüzgar'a aldırdığım led ışıklarının olduğu kutunun yanına gidip kutuyu açtım ve içinden uzun bir led çıkarıp ucunu duvardaki çivilerden birine geçirdim. Tabi ben minnak bir insan olduğum için merdivene çıkmak zorunda kalmıştım ama bu kısmı anlatmak istemiyorum. Kendimi kısa hissetmeme neden oluyor..
Led'in diğer ucunu da karşı duvardaki çivilerden birine taktığımda tavanda boylu boyunca uzanan ışıklı bir ip görüntüsü vermişti ve çok güzel görünüyordu. Bu işleri birkaç kez daha tekrarladıktan sonra elime düz bir ip alıp onu da aynı şekilde çivilerden geçirdim ve ipin üzerine Rüzgar'la olan fotoğraflarımızı asmaya başladım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Yetenekli karıcım benim." diyerek yanıma gelen Rüzgar, benim inmeme izin vermeden beni kucağına almış ve indirmişti. Onun bu hareketine gülüp saçlarını karıştırdım, ancak bu onun daha yakışıklı görünmesine neden oldu. Yaw bu çocuğu nasıl daha çirkin yapabilirdim ben. Markete gidiyoruz karı kız hep bakıyor.
Bakmasınlar yani.
Bakmasınlar...
O benimm!
"Biz daha evli değiliz ki." dedim sadece gülüp içimdeki hırçın kadını sakinleşmesini sağlayarak.
"Ama 4 ay sonra evleneceğiz. Karı koca arasında 4 ayı lafı mı olur." diyerek kafamı tutup göğsüne bastırdı ve kollarını kafama sararak kendi kendine konuşmaya başladı. "Hem ben yayla çorbası denemek istiyorum. Hep mercimek hep mercimek, nereye kadar. Ezogelin de olur, onu hiç denemedim. Belki tarhana çorbası da yaparız. Biliyor musun insanlar tarhanayı kendileri kurutuyormuş. Biz de yapalım. Acaba tarhana diye bir bitki var mı? Varsa onu da alırız. Olmadı ben bir aşçılık kursuna gider hepsini öğrenirim. Sonra gelsin çorbalarr."
