34.Bölüm Hatice

8.4K 869 102
                                    

Ali'nin de içeri girişi ile herkes sus pus olurken her şeyden habersiz Hatice kızını bağrına basıp karnını doyurup uyutmuştu. Leyla ,sanki annesinin kokusunu hissetmiş gibi gözündeki yaşlarla uyurken genç kadın bir kucağında ki kızına bir de beşiğinde uyuyan Can'a bakıp iç çekti.

Birine kavuşurken diğerinden ayrılmak şimdiden kadının canını yakıyordu.

Leyla'yı kendi yatağına yatırıp salona onu bekleyenlerin yanına çıktı.

Karşısında Ali'yi görmeyi beklemeyen genç kadının bakışları başını yere eğen Levent'i buldu.

Adamın çaresiz haline içi giden Hatice kendi derdini unutmuş, o gidince Levent'in hasta bir anne ve küçücük bebekle ne yapacağını düşünüyordu.

"Birisi artık burada ne olduğunu anlatacak mı ?" Diye soran Mirza ile Aycan yutkundu .

"Ben şey ."
Aycan'ın köşeye sıkıştığını anlayan Hatice , Ali'nin yüzüne bakmadan başı önde konuşmaya başladı.

"Boşanmak istiyordum.Aycan bunu biliyordu . Kevser teyzeyi hastanede kontrol ederken bizi de tanıştırdı. Sonrası yok buradayım işte ." Dedi.

"Hatice , bu yaptığın doğru değil biliyorsun değil mi ?" Diyen Ali'ye Aycan gözlerini devirirken Hatice sinirle gülümsedi.

"Hayatımda bir kere de ben yalnış yapayım dedim. Canı yanan yine ben oldum , çocuklarım oldu. Ali seninle geleceğim . Sen kazandın .
Karınla mutlu mesut yuvanda yaşarken ben sizi izlemek için geleceğim çünkü Hatice'nin kaderi bu ! Aman kimse Ali karısına sahip çıkamadı demesin . Elalemin dili sussun diye ben yine her gün öleceğim kabul ." Dedi .

Kevser hanım da  uykusundan uyandı . Yorgun bir şekilde odasından çıkınca ağlayan Hatice'yi görüp yanına geldi sımsıkı  sarıldı.

"Sen hiç bir yere gidemezsin. İstemediğin sürece bu adamla evli kalmak zorunda da değilsin."

"Abla kızım çok küçük ,dayanamıyorum onsuzluğa !" Diye hıçkırıklarla ağlayınca Aycan 'da kadının koluna girdi.

Kevser hanım başı önünde duran oğluna sinirle söylendi.
"Sen polis değil misin ha ! Karşısındaki bu adam kadına şiddet uyguluyor . İki aylık çocukla tehdit ediyor . Görevini yapsana !" Diye sinirlenip bağırınca odada uyuyan çocukların ağlama sesleri bütün herkesi susturdu.

Hatice kızı için odaya giderken , Levent de peşimden gitti korkudan ağlayan oğlunu beşiğinden çıkarıp kucağına aldı.
Can ,adamın kollarında çıpınırken Hatice'yi istiyor . Durmadan ağlıyordu.

Can'ın gür sesinden korkan Leyla'da bağırarak ağlayınca ikili ne yapacaklarını bilemeyip bir an göz göze geldiler .
Hatice , adama anlayışla bakıp yatağın üzerine oturdu . Bir koluna Leyla'yı yatırıp diğer kolunu Can'ı yatırması için Levent'e gösterdi. Açık kapıdan ikisini izleyen Ali , yutkundu.

Hatice'nin bir adam ile baş başa odada kalmasına daha fazla dayanamayıp odaya gireceği anda Mirza adamı kolundan tutup evden çıkardı .
"Bırak Mirza! Bak daha kötü olacak ."

"Ali , sende gördün . Hatice'nin yanındaki insanlar kötü değil. Levent'i az da olsa tanıyorsun. "

"Benim karım ile aynı odadalar !" Diye bağırınca Mirza adamı binadan dışarı çıkarıp birden iterek bıraktı .

Aycan sinirle peşlerinden inip abisinin karşısına geçti.
"Senin karın Narin ! O gün hastanede ettiğin sözleri sen unutmuş olabilirsin ama ben unutmadım. Hatice abla da  unutmadı . Abi artık kendine gel !" Diye bağırdı.

Bir Uzun Yoldan Geldim Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin