Mister Superstar ll Choi Yeonjun ✔️

MS-27

•••

“Pero kahit ganon ang ginawa ng Mommy mo, hindi pa din nawala ang pagmamahal ko sa kaniya. Naiintindihan ko naman siya kaso, sumobra na siya. Hinding-hindi ko siya mapapatawad kapag tuluyang nawala ang kapatid mo sa akin dahil sa kaniya.”

Yun ang huling sinabi ng Daddy ni Yeonjun sa kaniya bago siya tumakbo palabas ng mansyon nito.

Nakatayo siya ngayon sa balcony ng suit nila ni Kaze. May hawak siyang stick ng sigarilyo at isang bote ng beer. Hating-gabi na pero hanggang ngayon, hindi pa din nawawala sa isip niya ang mga impormasyong sinabi sa kaniya ng Daddy niya tungkol sa Mommy niya noon.

Ibig sabihin, nagkamali siya? Ibig sabihin ay ang Mommy niya talaga ang may kasalanan? Ibig sabihin, kinamumuhian niya ang Daddy niya para sa wala? Ibig sabihin, ang lahat ng alam niya ay mali pala?

Litong-lito na siya, gusto nang sumabog ng utak niya dahil sa pagkalito. Hindi niya alam kung paniniwalaan niya ang mga sinabi ng Daddy niya sa kaniya o hindi, ang nasa isip niya ay baka nagsisinungaling lang ito pero naisip niya din, bakit naman magsisinungaling sa kaniya ang Daddy niya? Kilala niya ang Daddy niya, kaya nga niya ito naging idolo noon dahil tapat itong tao.

Isa pa, nagkatugma-tugma ang mga sinabi nito sa mga narinig niya noon nag-aaway ang Mommy at Daddy niya. Kaya pala ang lakas ng Mommy nito noon, kaya pala nabanggit ng Daddy niya ang digmaan.

Nababaliw na siya, nalilito, naguguluhan. Sumama din ang loob niya sa Mommy niya pero pilit niya itong iniintindi, na dahil lang yon sa galit at poot. Na dahil sa kagustuhan nitong makapag-higanti.

Wala talagang naidudulot na mabuti ang paghihiganti.

“Yow.” Bati ng isang boses sa likuran niya. Alam niyang si Kaze yon kaya hindi na siya lumingon.

“Are you okay now?” Tanong niya dito.

“Oo, Ikaw? Okay ka lang?” Balik nitong tanong sa kaniya.

Tinungga niya ang natitirang beer sa bote na hawak niya bago magsalita.

“Destiny fooled me. Ilang taon kong kinamuhian si Dad dahil sa wala. Lahat pala ng alam ko ay puro kabaliktaran. Mali, maling-mali ako.” Kasabay ng pagpikit niya ang pagtulo ng luha sa mga mata niya.

Hindi nagsalita si Kaze at hinayaan lang siyang mag-kwento.

“Akala ko si Dad ang naging dahilan ng pagkasira ng pamilya namin. Pero hindi, noong mga panahong sinisisi ko pala siya, gumagawa siya ng paraan para maging maayos kami. Hindi ko naisip noon na doble ang sakit na nararamdaman ni Daddy kumpara sa akin, hindi ko naisip na pati siya ay nawalan. Naging maka-sarili ako.” Tumingala siya sa langit saka dinama ang sariwang hangin na tumatama sa balat niya. “Ang pangakong ginawa ko kay Mommy ay wala din palang kwenta. Lahat ng alam ko, puro mali, lahat-lahat mali.” Umiiling na sambit niya habang lumuluha.

“Anong balak mo ngayon?” Malumanay ang boses ni Kaze nag itanong niya yon.

Huminga ng malalim si Yeonjun para pakalmahin ang sarili.

“Now that I know everything, aayusin ko na ang lahat sa pagitan namin ni Dad. Tatapusin ko na ang lahat ng to para makalaya na ako sa nakaraan ko at matanggap ang lahat.”