MÜHÜR

18-'Zebaniler'

Multimedyada sürprizimiz vaar^^ Ahsen kitabımız için bir tanıtım filmi düzenledi! Tam olarak Mühür'ü yansıtıyor, kesinlikle bakın^^

Lucifer ileri doğru bir adım attı. "Şeytanlarıma zarar verdiniz. Benim olanı almaya kalktınız. Bunun bedelini ödetmeyeceğimi mi düşünüyordunuz?" Sertçe yutkundum. Korkudan olduğum yere sinmiştim.

"Şimdi ne halt yiyeceğiz?" Daisy'nin fısıltısı ürpermeme sebep olmuştu. Tedirginlik dolu bakışlarla Derek'e bakıyordu. Lanet olsun! Bunu onların da beklemediği yüzlerinden okunuyordu.

Lucifer yanındaki yaratıklara işaret verdiğinde meleklerin üzerine doğru yürümeye başladılar. Neria, Derek'e doğru döndü. "Zebaniler bizi öldürebilir! Bir şeyler yap!"

Adı Zebani olan yaratıklar atağa geçmişti. İlk karşılık veren Gabriel olmuştu. Elindeki bıçakla korunmaya çalışıyordu. Aynı şekilde diğerleri de siper almışlardı. Ancak Zebanilerin dokundukları yer yanmaya başlıyordu. Daisy acıyla bağırdığında yerimde sıçradım. Aldığı darbeyle yüzü yanmaya başlamıştı.. Derek, onun bağrışıyla afalladı. Bu Zebanilerin onu da yakmasına sebep oldu.

Buna daha fazla dayanamazdım. Pencereden çekilip kapıya yöneldim. Kapıyı açtığım an bütün bakışlar bana dönmüştü. "O-onlara zarar verme!" diye bağırdım Lucifer'e doğru.

Lucifer şeytani bir gülümsemeyle karşılık verdi. "Ben de seni bekliyordum. Hadi, gidiyoruz."

"Anna! Hayır!" Derek'in bağrışı son damlaydı. Daha fazla soğukkanlı kalamazdım. Gözyaşlarım yanaklarımdan süzülmeye başlamıştı.

"Gidiyoruz dedim Kızıl, hadi!" Sesi aceleciydi. Endişe ve korku dolu gözlerimi diğerlerinde gezdirdim. En çok yara Daisy ve Derek de vardı. Ağır adımlarla Lucifer'e doğru yürümeye başladım.

Yanına vardığımda Zebaniler de durmuştu. "K-kimseye zarar verme, lütfen."

O anda arkamda bir patlama sesi duydum. Dehşetle arkamı dönerek sesin nereden geldiğini anlamaya çalıştım. Neria, şok olmuş biçimde Gabriel'e bakıyordu.

Gabriel'in vücudu parçalanmış şekilde yerdeydi.

Boğazımı yırtacak şiddette çığlık attım. Gözyaşlarım yüzünden yanaklarım ıpıslak olmuştu. Gabriel.. Gabriel'i öldürmüştü! Kolumu sıkıca kavradığında dehşetle ona baktım. "Bu seni almalarının cezasıydı. Senin de onlara kaçmanın cezası daha kesilmedi, merak etme."

Midemde hareketlenmeler hissediyordum. Kusacak gibiydim. Dudaklarımı birbirine bastırarak kendimi tutmaya çalıştım. Burada kusamazdım. Derince nefes alıp sakinleşmeye çalışırken Lucifer beni sert bir şekilde arabanın içine itti. "Nicholas! Kızları toparlayıp eve geç." Nicholas kafasını salladı.

Lucifer bana döndü. "Sakın kaçmak gibi bir aptallıkta bulunma, şimdi geliyorum." diyip arabanın kapısını kapattı. Yanaklarımdan süzülen yaşları sildikten sonra camdan ona bakmaya başladım.

Bir daha görürsem dayanamayıp kusacağımdan Gabriel'in olduğu tarafa bakmamaya çalışıyordum. Onu bir hareketiyle patlatmıştı. Bu.. bu nasıl mümkün olabilirdi? Bunu geçmeliydim, gördüklerimden sonra her şey mümkün olabilirdi. Ama Lucifer bunu nasıl yapabilirdi? Gerçekten o kadar kötü müydü?

Burnumu çekerek Lucifer'i izlemeye devam ettim. Zebanilerin yanına doğru ilerledi. Tam o anda elini Zebani'nin göğüs hizzasına soktu. Kulağı rahatsız eden, çınlamaya benzer ses çıkmıştı. Aynı anda da her yeri, siyah dumanlarla birlikte yemyeşil bir ışık kapladı.