ისტორია მოგვითხრობს ორ სრულიად სხვადასხვა ადამიანის გასაოცარ ურთიერთობაზე , რომელიც სრულიად მოულოდნელად დაიწყო.... ❤️მეგობრებო პირველად ვწერ და შეიძლება ბევრი შეცდომაც იყოს გრამატიკულად ან სასვენ ნიშნებთან და წინასწარ დიდ ბოდიშს გიხდით ❤️
არც კი მჯერა რომ ეს დღე გამითენდა...... ოჰ გამარჯობა მე მარიტა ვარ ^^ ბათუმიდან, 18 წლის..
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
დღეს ველოდები პასუხს უნივერსიტეტიდან და ისეთი აღელვებული ვარ როგორც არასდროს.
ჩემი ოცნებაა იქ სწავლა, ამისათვის ბევრიც ვიშრომე და იმედია ყველაფერი დამიფასდება. სადღაც მე-9კლასიდან დავიწყე ჩემს პროფესიაზე ფიქრი და დაინტერესება რამაც ფსიქოლოგობამდე მიმიყვანა.. მიყვარს ადამიანებთან ურთიერთობა , მათი მოსმენა და რაღა თქმა უნდა დახმარება..
დილა ჩვეულად დაიწყო..
-მარიტა ადექი დე, არ შეიძლება ამდენი ძილი. უნდა შეგიცვალო ეს ფარდები სულ ჩაბნელებული რომ გაქვს ეს ოთახი.
- რომელი საათია დედა კარგი რაა?!
-12 დაიწყო მარიტა....
-ამ სახლში ხო ძილს არ დაგაცდის არავინ რაა...- ვთქვი ჩემთვის
- ვერ გავიგე? - მკითხა დედამ
-არაფერი - არ დავაყოვნე პასუხი მეც
ყველაზე მეტად ვღიზიანდები როცა მაღვიძებენ... ავდექი და ეგრევე იმეილი შევამოწმე პასუხის შესამოწმებლად უნივერსიტეტიდან მაგრამ არაფერი..შემდეგ კი სადილს შევუდექი.
- დილამშვიდობის..როგორ გეძინა? - მკითხა ზაზამ
ზაზა ჩემი 2 წლით უმცროსი ძმაა.
- დედას უეცარ გაღვიძებას თუ არ ჩავთვლით კარგად..
- ჰაჰ არც გამკვირვებია. ხომ არ ნერვიულობ?
- არა მჯერა რომ ყველაფერი ისე იქნება როგორც მინდა.
- მომწონს ასეთი მარიტა..
- მხოლოდ ასეთი?- წარბი ავუწიე
- არა რა თქმა უნდა მაგრამ ასეთი განსაკუთრებულად.
-ოჰ ზაზაა მიყვარხარ
- მეც , რიტა - ჩაიცინა ეშმაკურად
-გესვრი ახლა ამ თეფშს რატო აფუჭებ ყოველთვის ასეთ მომენტებს?- არ მომწონს როდესაც ჩემს სახელს ამოკლებენ..
- ბავშვებო გეყოთ - გვისაყვედურა დედამ..
ვისადილე, ავალაგე მაგიდა და ჩემს ოთახში შევედი.. ჩავრთე სიმღერები და ჩემთვის ვღიღინებდი პარალელურად პასუხს ველოდებოდი და გავიდა ასე ცეკვა ლოდინში ერთი საათიც.
ტელეფონს დავხედე და სოფის 2 გამოტოვებული ზარი დამხვდა...სოფი ჩემი საუკეთესო მეგობარია, ბაღიდან მოყოლებული ვმეგობრობთ..გადავურეკე
-ქალბატონო სოფიო რაზე მირეკავდით?
-ოჰ გამოჩნდა დედოფალი,რატომ არ იღებდი ყურმილს?
-სიმღერებს ვუსმენდი და ტელეფონი მიგდებული მქონდა თანაც მთელი ყურადღება იმეილისკენ მაქვს...
- ოხხ როგორ გინდა ბათუმიდან გადასვლა რაა..
-არა სოფი სწავლა მინდა შენც ხომ კარგად იცი? თან რა გინდა ვერ გავიგე შენ რა ამერიკაში აპირებ სწავლას თუ რა? შენც ჩემნაირად დაემშვიდობები რამოდენიმე ხანით ბათუმს..- ვუპასუხე მწარედ
- ეგ ვიცი გველო მაგრამ არ დაგავიწყდეს რის გამო მიწევს მეც მანდ სწავლა - მიპასუხა ამაყად - სოფიმ თბილისში ჩაბარება ჩემს გამო გადაწყვიტა რადგანაც არ უნდოდა სტუდენტობისას ერთად არ ვყოფილიყავით.
პარალელურად გავხსენი ისევ იმეილი და ჰოი საოცრებავ......
