მხოლოდ მე და შენ

✨17✨

რას ნიშნავს არ არის ისეთი როგორიც მგონია?
ან რის მიღწევას ცდილობს?
აღარ მივაქციე ყურადღება და სოფის ძებნა დავიწყე.
სად აღარ ვნახე და ბოლოს ერთ-ერთ სასადილოში შევამჩნიე....

თავიდანვე რატომ ვერ მივხვდი რომ ეს ღორი საჭმელად იქნებოდა გასული.

- სულ როგორ ჭამ?
- მე ბოდიში, გზაში თუ მომშივდა - გაიცინა , წამოდგა და ისე მაგრად ჩავეხუტეთ ერთმანეთს თითქოს წლები არ გვინახავს ერთმანეთი.

მომენატრა საშინლად. ვეხუტებოდი და თავს სახლში ვგრძნობდი....✨

- როგორ მომნატრებიხარ - ვუთხარი და თმები ავუჩეჩე.
- მეც ძალიან მომენატრე.

წამოვედით...
სოფი თბილისში პირველად იყო და გზაში თითოეული ქუჩის ნახვით აღშფოთებული რჩებოდა..

დიდი გზის გავლის შემდეგ მივაღწიეთ სახლამდეც. როდესაც კარებს მივუახლოვდით მითხრა :

- არ მჯერა, რომ ერთად უნდა ვიცხოვროთ ეს ერთი თვე.

გავუღიმე და ბინის კარი გავაღე.

- კეთილი იყოს შენი ფეხი ჩვენ საცხოვრებელში. - ვუთხარი მე.

- მადლობა....

შევიდა სახლში და კოხტად წამოწვა სავარძელზე..

- რას დალევ? - შევთავაზე მე.
- რძიან ყავას , როგორც ყოველთვის.
- აჰამ
- კარგი ბინა კი აგირჩევია,მყუდრო და რაღაცნაირად საშენო - მითხრა სოფიმ
- კი მასეთია მაგრამ დედამ შეარჩია , სულ არ ვიცოდი როგორ მდგომარეობაში იყო აქაურობა
- ვაა , ყოჩაღ მარი დეიდასს
- აჰამ, შენსკენ რა ხდება აბა?
- უფფფ რა უნდა ხდებოდეს? იმის გარდა რომ აქ ჩამოვედი მეტი არაფერი. უშენოდ სულ მოწყენილობა იყო, რა გამეკეთებინა ან სად წავსულიყავი არ ვიცოდი.
- აჰაა...
-დღეს გაქვს ლექცია?
-არა, ხვალ მაქვს
-მოგწონს?
- ოჰ , მომწონს რომელია, მოვამზადებ ყავას და დანარჩენს მოგიყვები.

სოფისთვის მხოლოდ ის მქონდა მოყოლილი , რომ  ნოე ჩემი კურსელის ძმა აღმოჩნდა და მათთან ერთად გასულიც რომ ვიყავი.

მოვუყევი ბექაზე, ნიცას მოგონილ ურთიერთობაზე , წვეულების და აივანზე საუბრის შესახებ... ლაპარაკი კი ტელეფონის შეტყობინებამ შემაწყვეტინა.

- აჰა , ნოემ მეგობრობა გამომიგზავნა.
- აუუ საყვარელი, დაიმატებ?
- კი აბა...
- ოჰჰ მარიტა , რომ გეუბნებოდი ბედი გაგეხსნება თქო , არა რას ამბობ უნდა ვისწავლოვო , ვაი იმას ვინც შენ არ გიცნობს რაა.
- გეყოს გთხოვ წინასწარ ყველაფრის დაგეგმვა.
- აი ნიცას რომ გამაცნოვ მერე ნახე შენ გეგმები ხო ხედავ ეგეც ამჩნევს რაღაცეებს.. - ჩაიცინა
- კი შენ და ნიცა ერთმანეთს ძალიან კარგად გაუგებთ.
- მერე,რა ჯობია მაგას?
- არც არაფერი, მიდი მაშინ შენ მოეწყვე შენებურად მე  ნიცას მივწერ და სადმე გავიდეთ.
- კარგი.

სოფიმ ბარგის ამოლაგება დაიწყო მე კი მისაწერად მოვამზადე ტელეფონი.

- ჰეი, რას შვები? ❤️
*რამოდენიმე წუთის შემდეგ*
- არაფერს შენ?🤪
- მეც რავი, არ გავიდეთ დღეს სადმე? სოფის გაგაცნობ..😀
- კიიი , რა თქმა უნდაა 🤩 ... ჩემთან მოდით ჯერ და შემდეგ გადავწყვიტოთ სად წავიდეთ.
- კარგი 🙏🏻

შემდეგ კი დედას გადავურეკე..

- დეეე , როგორ ხართ?
- ჩემო გულო, კარგად შენ როგორ ხარ?
- მეც, აგერ სოფი ჩამოვიდა და ვართ ერთ ამბავში.

ნახევარი საათი ვსაუბრობდით შემდეგ კი დავემშვიდობე.

- ნიცამ ჯერ ჩემთან მოდით და შემდეგ გადავწვიტოთ სად გავიდეთო. - ვუთხარი სოფის

- როგორც გინდათ, ოღონდ ნოესთან ღრმა საუბრების გარეშე , მე იქ არავის ვიცნობ ჯერ და ამდენიხანი ვერ გავუჩერდები ვერავის... - მითხრა და კარი მიიხურა იმ მიზნით რომ რამე არ მოხვედროდა ჩემი ხელიდან...

შტერი....