მხოლოდ მე და შენ

✨25✨

- მადლობა  - ვუთხარი და თმა შევისწორე.
- არაფერს. წამოდი ახლა წავიდეთ თორემ ძალიან დაგვიგვიანდება , ნუ მე არ მაქვს პრობლემა მაგრამ.. - მითხრა ნოემ.
- ვხვდები კარგი აზრია. - ვუთხარი მე.

ჩავჯექით მანქანაში და სახლისაკენ წამოვედით.
ქალაქი ცარიელი იყო , რამოდენიმე მანქანას და მოსიარულეს თუ შეამჩნევდით მხოლოდ.

- მადლობა, რომ შეხვედრაზე დამთანხმდი.  - შემდეგ კი წამით ხელი ფეხზე დამადო.  სიცხემ და სიცივემ ერთად შემომიტია. მციოდა თუ ზედმეტად მცხელოდა იმ წამს ვერ გამირკვევია....

- არაფერსს... - ვუთხარი და ხელი ფანჯრიდან გავყავი.

გრილი ნიავი ნახად ეხებოდა ჩემს კანს.  ძალიან სასიამოვნო იყო.
თმა დროშასავით მიფრიალებდა.
ამ ყველაფერს თან ახლდა  Tom Odell- ის ,, Another love " .

რომელიც სიტუაციას უფრო რომანტიკულს ხდიდა..

გადმოვედი მანქანიდან და ნოეც გადმოვიდა. წინ დამიდგა და გულმა სწრაფად ცემა დაიწყო...

- კიდევ ერთხელ დიდი მადლობა - მითხრა და წინ გადმოიწია.  იმატებს ასევე ჩემი გულის ცემაც. იმდენად ვიყავი ფანტაზიებში გართული, რომ მზად ვიყავი კოცნისათვის...

წელზე ხელი მომხვია და უეცრად მისი ტელეფონის ხმა გაისმა..

ტელეფონების ნომერ პირველი წესი : შეგვახსენოს თავი ზედმეტად უდროო დროს..

- კარგი რაა - თქვა და ყურმილი აიღო.
- შენთვისვე აჯობებს სამართლიანი მიზეზით მირეკავდე -  უთხრა ნოემ ტელეფონზე მოსაუბრე ადამიანს.

- რაა? როდის? სად ხართ? კარგი 15 წუთში მანდ ვარ.
- მარიტა სამწუხაროდ სასწრაფო საქმე გამომიჩნდა და უნდა გავიდე. მაპატიე. - მითხრა ნოემ.
-  კ-კი , არაა პრობლემა , ხო ისედაც უნდა წასულიყავი - ვუთხარი დაბნეულმა.
- ხო, მოგწერ.- მითხრა, ჩამეხუტა და მანქანაში ჩაჯდა.

ნეტავ რა მოხდა ასეთი? სახლში ავედი და სოფი სავარძელზე მძინარე დამხვდა. ალბათ მელოდებოდა..

პლედი გამოვიტანე კარადიდან და დავაფარე. ისე კარგად ეძინა, შეუძლებელი იყო გამეღვიძებინა.

გადავივლე და დასაძინებლად დავწექი.
ბედნიერი...არა უფრო მოხარული , ბედნიერებისგან ჯერ შორს ვარ.

ვერ ვიჯერებ მის ნათქვამს..რატომ გადაწყვიტა ყველაფერი ასე მალე ეთქვა ის ხო ჯერ კარგადაც არ მიცნობს...

ფიქრებში ჩამეძინა კიდევაც..

წასასვლელი არსად ვიყავი, ამის შედეგად კი კარგად გამოვიძინე.
სახლში გემრიელი საუზმის სურნელი ტრიალებდა.

ოთახიდან გასვლისას შევამჩნიე, რომ სოფი ბლინებს აცხობდა..
ეს მას ყველაზე კარგად გამოსდის..

- დილამშვიდობის ძილისგუდავ - მომესალმა სოფი.
- დილამშვიდობის, რომელი საათია?
- 12- ის ნახევარი , კარგად გეძინა როგორც ჩანს.
- ოჰო, ნამდვილად.
- მოდი დაჯექი ვჭამოთ. - შემომთავაზა სოფიმ.
- დღეს რა გეგმები გაქვს? - მკითხა ასევე.
- მე ჯერჯერობით არაფერი, საღამოს მაქვს უნი,შენ?
- მე კურსზე უნდა მივიდე შემდეგ კი თავისუფალი ვიქნები.
- გასაგებია. შენით შეძლებ მისვლას თუ მიგიყვანო მე?
- არა , არა დავიმახსოვრე მადლობა. მომიყევი რა საქმე ჰქონდა ვაჟბატონს?

სოფის ყველაფერი დაწვრილებით მოვუყევი და საკმაოდ გაოგნებული დარჩა.
- ოჰოო, ყოჩაღ ნოე, როგორი გამბედავი ყოფილა მაგრამ ასე მალე რატომ გადადგა ვითომ ეს ნაბიჯი?
- არ ვიცი , ეგ კითხვა მეც გამიჩნდა - ვუთხარი და მხრები ავიჩეჩე.
- და ის საქმე?
- რომელი საქმე?
- აი, რის გამოც გაქრა წამებში.
- ა, რა ვიცი აბა?
- განგსტერობას ხო არ აწვება შენი ბიჭი ჰაა? - მკითხა სიცილით და ლამის ლუკმა გადასცდა.
- ოო სოფი განგსტერობა არა ის კიდე - ვუპასუხე და თავზე ხელი წამოვარტყი.

- და ხო კიდევ , ჩემი არ არის -  ვუთხარი.
- ერთი ეგ არ არის შენი და მეორე ეს ბოლო ბლინი ჩემი. - თქვა და ბლინი თეფშიდან სწრაფად აიღო..