BEY SERİSİ ~ TAMAMLANDI

▪ MAFYA ve AŞK ▪

Demek öyle Metin Karaosmanoğlu, demek öyle... Bunu sen istedin öz babama karşı gelmeyi dahi düşünmezken buna beni sen zorladın. Madem öyle olacaklardan ben sorumlu değildim. Koltuğumda arkama yaslanarak elimdeki evrakı masama bıraktım. Babamın dünkü yaptığı zorbalıktan sonra alta kalmazdım. Kapı tıklatılınca gel dedim. Kapı aralanınca içeriye el pençe depo sevkıyat şefi girmişti.

"Doğan Bey her şey hazır sizden çıkış için onay bekliyoruz." Masaya dirseklerimi koyunca sağ elimle çenemi sıvazladım. O anın bu kadar çabuk geleceğini düşünmüştüm. İyi o halde başlasın savaş değil mi?

"Babamın onayını aldınız mı? Söylediğim gibi bu evraklara imzamı atmam."demiştim. Mafyacılık oynamak o kadar basit değildi. Mafyanın en temel kuralı silah ticareti yapmaktı. Her şeyi es geçtim bu tırın içinde yasa dışı ilaçlar vardı.

"Evet, şimdi Metin Beyin yanından geliyorum gerekli evrakları imzaladı. Şuan sizin onayınızı bekliyoruz daha sonra tırlar yola çıkacak."dediğinde gereken onayı vererek başımdan savmıştım. Sevkiyat şefi gittiğinde telefonuma sarılıp sekreteri aradım.

"Kargo gelecekti hala gelmedi mi?" diye sorduğumda ağzında bir şeyler geveleyerek geldiğini söyledi. Madem geldi beyinsiz neden getirmiyorsun "Hemen odama getir hemen!" diyerek telefonu kapattım. Saniyeler içinde kapı açılarak içeriye sekreter girdi. "Şuraya bırak ve kaybol."

"Emredersiniz!" Elindeki paketi bırakınca geri geri odadan çıkarak kapıyı kapatmış bende peşi sıra ayaklanarak paketi açmıştım. Elime aldığım cihazın kurulumu yaparak odamda ses kayıt cihazının olup olmadığını öğrenmek için mini bir tarama yaptım. "Şimdilik yoktu ama şimdilik!"

Yerime geçince aramam gereken ilk kişiyi arayarak sevkiyatın yola çıktığını söyleyip gümrükten geçmeden tırlara el koymalarını söylemiştim. Babamın polislerle iş birliği yaptığımı öğrendiği anda küçük kıyametler kopacaktı. Telefonun kapattığım anda kapı çalınmış gel dememle sekreter içeriye girmişti.

"Doğan Bey smokininiz geldi."dediğinde ister istemez dişlerimi sıktım. Elimde olsa kız istemeye gitmeyecektim. Ah Baba bu iş başıma bela olsun diye aşıyorsun ya elbet bir gün farkına varacaksın. "Bırakıp çık." Dedikten sonra ayağa kalkarak ellerimi cebime koydum. Otuz yaşında olmama rağmen görücü usulü evliği kabul etmiştim. Arada Damla, olmasa hiçbir güç beni bu istemeye götüremezdi. "Damla!" Aklıma gelen şeyle masanın üstünden anahtarımı aldım. Tam odadan çıkacağım sırada gözüme smokin çarptı. Bugün oraya gitmezsem Damla'nın ölüm fermanını imzalamış olacaktım. Geri dönerek nefretle elime aldığım şeyi iğrenerek sıktım. Sadece altı ay Doğan Metin Beyin Mafyacılık oyunları bittiği anda bu beladan kurtulacaksın...

Holdingden çıkarken Babama rast gelsem de durup selam dahi vermeden yanından geçip gitmiştim. Holdingden çıktığım gibi arabama atlayarak Damla'nın evine yol almıştım. Trafik yoğunluğundan dolayı bir saati aşkın sürede evine gelmiştim. Kapısına geldiğimde neyle karşılaşacağımı gayet iyi bilsem de pes etmek yoktu. Zili üst üste iki kez çaldıktan sonra kapı açılmıştı fakat yarım şekilde açılmıştı. Damla yüzünü dahi göstermeden "Ne var? Hangi yüzle buraya geldin?"diye sorduğunda elim kapıya gitse de iteklemedim oda biliyordu ki işaret parmağımla bile bu kapıyı iterek sonuna kadar açabilirdim.