BEY SERİSİ ~ TAMAMLANDI

ATALAY BEY

ATALAY  - PINAR

BAKIŞMANIN GÜNAHI OLUR MU?

"

Boncukum yemini ne zaman bitirdin?"

Boncuk şu sıralar fazla mı yem yiyordu? Kuşumun yemini verdiğimde  suyunu da yenilemiştim. Bunu yaparken de bir gözüm  sürekli  karşı  balkonaydı. Bazen  onu orada gibi  hissediyor kabim hızlaniyordu. Bir kez daha orada mı diye bakınmıştım fakat hala görünürlerde yoktu.

Zil sesiyle birlikte mecburen  balkondan  ayrıldım. Gelenler ise annemlerdi. Yine eve gel bizimle  beraber  yaşa diyecekti. Benim anlamadığım hiçbir  kadın  tek başına  yaşayamaz mıydı?  Biz toplum gözünde  o kadar aciz miydik?

"Kızım ağabeyinin canı  sıkılıyor. Madem boşanmasına boşanıyor baba evine  dönsün  diyor."

"Birincisi anne abimden önce  babam var. Babam  bana karışmazken ona ne oluyor. O kendi ailesine baksın. Hem ne çabuk  unutunuz beni zorla  istemediğim  bir adamla evlendiren sizdiniz. Şimdi  o güvenip  verdiğiniz  adam nerde? Dur sen zahmet  etme ben söyleyeyim. Yeni sevgilisine  ev açmış  keyfine bakıyor."

"Anneye asilik yapma  bir kere olan oldu. Ne yapalım  adam  adi çıktıysa bizim bunda  suçumuz ne? Adam karpuz  mu ki vurup  kelek olup olmadığını  anlayalim."

"Anne lütfen o adama  sırf  zengin  varlıklı  diye verdiğinizi cümle  alem biliyor. O abime de söyle  işime  karışmasın boşansam bile bu evde kalacağım."

"Ah kızım  neden kafanın dikine dikine giderde anne lafı  dinlemezsin abin senin kötülüğünu ister mi?"

"Annecim ben ister miyim? Hiç  değilse  akıllık yapıp düğün  hediyesi  diyerek  bu evi  üstüme  yaptırmışta bir güvencem var... Anne  neden öyle  kötü  bakışlar  atıyorsun iş yerimde buraya çok  yakın bırak beni hiç  değilse  bir süre  tek yaşayayım."

"Madem öyle dersin istediğin gibi  olsun." Annem eve gitmem gerekiyor  diyerek  vedalaşıp çıkmıştı. Bende elime çay  alarak  balkona çıkmıştım. Balkon camla çevirili olduğu için  yaz kış  burada durabiliyordum. Aklıma yarın  gelince gözlerim doldu. Biraz hava alıp  kendime  gelmek için camlı bölmeyi  açarak  derin bir nefes aldım.

Karşı  balkonda hareketlenme görünce  kalbim  deli gibi atmaya  başlamışti. Onu ne zaman  orada görsem  heyecan basıyordu. Onunla  göz  göze  geldiğimizde  kızardığımı hissettim. Neden her seferinde  aynı  duygulari yaşıyordum bilmiyorum  ama göz yaşlarımı  fark ederek elimle silmiştim.

Balkonlarimizin arasında  yalnızca  beş metre vardı.  O buradan göründüğü  kadar uzun boylu  ve biraz da kalipliydi. Onun haricinde siyah saçları  büyük ihtimalle de kahve gözleri vardı. O bana bakmaya devam  ederken  nefesimin daraldıgını hissederek  hızla  oradan uzaklaştım.

Balkondan kaçar gibi çıktığından terkar  geri de gidememiştim. Belki görünür diye pencereden de bakamamıştım. Günüm öyle  geçerken  sabah olunca mahkeme için  hazırlanmıştım. Tam saatimde orada olduğumda, iki yıldır evli olduğum aynı yastığa bas koyduğum adamla tek celsede boşanmıştım. Çıkışta benden helallik istedi.

Ikimizde birbirimizi sevmediğimizi bildiğimiz için  helalleşip ayrıldık. Dışarıya  çıktığımda  o kadını  gördüm, kadının  sürekli  eli karnindaydı. Demek ki benden bu yüzden  bir an önce ayrılmak  istmeşti. Benim o an canım  yanmıştı. Anne olmayı dile getirmemiş olsam da içten  içe  istiyordum. Eve geldiğimde akşama kadar yattım.