ခြန္း သုဝဏၰက ခြာလာသည္ႏွင့္ ခြန္း အေနာက္ဘက္ဆီက ျမိဳ႕ရဲ႕ မီးေရာင္ကိုၾကည့္ျပီး သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္
**ေတာ္ေသးတာေပါ့**
ခြန္း သူ႔ေဘးကေတာက္တဲ႔လို ကပ္ေနေသာ အမရာကိုၾကည့္ျပီး
"ေရခ်ိဳးဖို႔စိတ္မကူးဘူးလား"
ခြန္းျပံဳးစိစိနဲ႔ေျပာလိုက္ေသာေၾကာင့္ သူမ ႏႈတ္ခမ္းေလးမဲ့လိုက္ကာ မ်က္ႏွာငယ္ေလးျဖစ္ "ခ်ိဳးခ်င္တာေပါ့ တစ္ေယာက္တည္းေၾကာက္လို႔"
ေဘးကကိုယ္ရံေတာ္က သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ျပီး ျပံဳးစိစိလုပ္ကာ ေရွာင္ထြက္သြားသည္
ခြန္း အမရာကိုေပြ႔ခ်ီလိုက္ကာ
"ကဲ အခုေရာေၾကာက္ေသးလား"
ခြန္း ရယ္က်ဲက်ဲလုပ္ကာ ေမးလိုက္သည္
သူမ တခစ္ခစ္ရယ္ရင္း ခြန္းပုခံုးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဖက္လိုက္ကာ
"ေၾကာက္ေတာ့ပါဘူး ခြန္းအနားမွာရွိရင္ လံုျခံဳတယ္"
သူမ ခြန္းရင္ခြင္ထဲမွီလိုက္ျပီး မ်က္လံုးေလး မွိတ္ထားလိုက္သည္
ခြန္းသူမကို ငုတ္ၾကည့္လိုက္ျပီး အခန္းထဲကိုေခၚသြားသည္
အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ေရခ်ိဳးကန္ထဲထည့္ေပးလိုက္သည္
"ေရခ်ိဳးေတာ့ေနာ္ ျပီးရင္ထမင္းစားမယ္"
ခြန္း ေရခ်ိဳးဖို႔ေျပာကာ သူကိုယ္တိုင္ စားဖိုေဆာင္ဆီ ထြက္သြားသည္
ခြန္း စားဖိုေဆာင္ဆီေရာက္ေတာ့ တပ္သားတခ်ိဳ႕ထမင္းစားေနၾကသည္
ခြန္းကိုျမင္ေတာ့ အရိုအေသထေပးၾကသည္
ခြန္းျပန္စားရင္ ေျပာျပီး စားဖိုမွဴးကို ထမင္းဟင္းျပင္ဆင္ေပးရန္ေျပာျပီး အခန္းဆီျပန္လာခဲ႔သည္
အမရာေရခ်ိဳးသည္မွာမျပီးေသးတာမို႔ အျပင္မွာပင္ ထိုင္ေစာင့္ေနလိုက္သည္
ခဏေနေတာ့ ထမင္းဟင္းမ်ားလာပို႔သည္
ခြန္းအေအးတခြက္ေဖ်ာ္ခိုင္းလိုက္ျပီး ေသာက္ေနသည္
အမရာေရခ်ိဳးျပီးသြားေတာ့ထြက္လာသည္
ခြန္းရဲ႕အဝတ္အစားယူဝတ္ထားသည္မို႔
ကိုးယိုးကားယားထြက္လာေသာသူမ
ESTÁS LEYENDO
ခြန္းရဲ႕ မုန္း (Complete)
Misterio / Suspensoေရွးေရွးတုန္းက တိုင္းျပည္ႏွစ္ခုရဲ႕ ရန္ညိဳးမွသည္ အခ်စ္ဆီသို႔
