BU ŞEHRİN GÜRÜLTÜSÜNDEN UZAK

2.Bölüm

Feci bir baş ağrısıyla başımı kaldırdığımda, geldiğimizi anladım.
O kadar çok ağlamıştım ki galiba başım ağrımıştı.Burası Denizli'ydi.
Hoştu, şuan karanlık olmasından dolayı hiçbir yer neredeyse net değildi ama sabahları güzel olacağından emindim.
Gerçi pekte umrumda değildi.

Amcamın evi merkezde olduğu için az bir yolumuz kalmıştı.
En son tam hedefimize ulaşınca derin bir soluk aldım.Dağdan köpek sesleri geliyordu .O kadar işsiz bir yerdeydiki ev gerçekten ürkmüştüm.
Böyle birde hayatlarını nasıl devam ettiriyorlar diye düşünmeden edemiyordum açıkçası.
Hızlıca bagajdan bavulumu alıp, ağaçtan olan gece kondu eve ilerledim. Bir kaç basamak sonra kapıya ulaşılıyordu.

Kilit takılı olan kapıyı amcam olacak adam cebinden anahtarı çıkartıp kapıya taktı.
Kapı yavaş yavaş açılırken evi inceledim.

Kapı salona açılıyordu soba ,yerde olan büyük minderler ve tahminen amcamın birinden yürüttüğü televizyon bu görüntüye göz devirdim.
Mutfakla salon birleşikti sağ tarafta iki oda vardı ki tahminen biri artık benim olacaktı.

"Yürüsene kız seni mi bekliyeceğiz ?"Amcamın ittirmesiyle içeriye bir adım attım.

"Çabuk geç içeri döndüm. Sobayı yak sonrada valizleri içeri al odaya götür ,yerleştir".

Emriniz olur dememek için kendimi zor tutmuştum hizmetçisi vardı sanki beyimizin.
Yengem de amcamın yanına oturmuştu.Muhattap olmamak istesemde güçsüz durmamak için başımı kaldırıp mesafeli sesimle amcama döndüm.
"Ben nerde yatacağım ?".

Amcam çoktan kendini bir koltuğa atmıştı ,beni duyunca başını sallayıp yengeme beni gösterdi gülerek.

"Ortamızda, tövbe yarabbi nerde yatacaksın burda uyuyacaksın tabi ,bak sobada var ısınırsın işte fenamı?."

Kendi gibi iğrenç espirisine karısıyla gülüp sustular göz devirmekle yetindim sadece "bir oda daha var işte orada kalırım ne olucak ?".

"Orası dağınık ha ben toplarım kalırım diyorsan aha süpürge ahanda bez ".

Fazla muhattap olmamak için her şeyi yapıp işler bittiğinde ışığı kapattım battaniye benzeri bir şey vardı üzerimde ,amcamın odasına girince bağırmış bende o arada elime geçen ilk şeyi alıp çıkmıştım.

Soğuk odanın camından çıkan ışık odaya los bir ortam katıyordu hiç uykum yoktu yatakta oturur bir hâl alıp bakışlarımı tavana dikip Allaha saatlerce dua edecektim.

Gerçi ne için dua edecektim ki ?.
Kimsem kalmamıştıki onlar için dua etmeliydim yada kendim için ben bitmiştim ben diye bir şey kalmamıştı ,kendimi yorgun ve güçsüz hissediyordum.

Gerçekten şimdi ne olacaktı?
Ve sessizlik ...
Bana cevap veren kimsem kalmamıştı bile, ağlamaya başladığımda bundan sonra iyi şeyler olması için geleceğim için Allah'a dua ettim ve başımı yastığa koydum.

Lütfen oy vermeyi unutmayın.🌸
Keyifli okumalar umarım beğenirsiniz:)