BU ŞEHRİN GÜRÜLTÜSÜNDEN UZAK

53Bölüm"Arka bahçe"

Merhaba siyah ailesi bundan sonra bölümler iki haftada bir pazartesi günleri gelicek bilginize🖤✨.

Kalp atışlarım nedenini bilmediğim bir şekilde ritim değiştirirken,hızlıca kendime gelip adımlarımı sert bir biçimde çalan kapı yerine üst kata yönlendirdim.Artık kendi başıma bir iş yapamadığımı öğrenmiştim ve hiç tek  başıma kapıyı açmaya niyetim yoktu.

Merdivenleri teker teker çıkıp hızlı bir şekilde karanlık odanın içine daldım.Alp'in yüzünü gördüğüm için ışığa gerek duymıyarak tekrar adımlarımı ondan tarafa yönlenfirdim.
Yatağın kenara eğilip uyanması için bir kaç kere seslendiğimde tepki vermeyerek kolunu biraz daha kendine çekti.

Derin bir nefes alıp sıkıntıyla verdim.
Bu sefer kolunu biraz dürtüp"Alp uyan "diyerek kısık bir şekilde seslendim.
Alp yarı açık gözleriyle ilk odak  noktası olan kapıya bakıp  ardından yüzüme baktı.Tedirgin bir şekilde başını yastıktan kaldırırken ne olduğunu anlamaya çalışırmışcasına bir hali vardı.

Yeni uyandığı için çatallı çıkan sesiyle"bir şeymi oldu Nil?"diyerek sordu.
Ne olduğunu bende bilmiyordum az sonra öğrencektik.
Yere dayadıgım dizlerimin yerle temasını kesip hızlıca ayağa kalktım.

Açıkçası bu saatte kimin niye geldiğini merak ediyordum?.Hızlı davranarak Alp'e,"kapı çaldı tek açmak istemedim,benimle gelirmisin?"diyerek sordum.
Hiç itiraz etmeden başını sallayarak yatakta oturur bir pozisyon aldı.
Kendine gelmesini beklerken bir kaç kere daha gözlerini elleriyle övüp ayağa kalktı.

Karşımda dikilirken yüz ifadesinde ki değişiklik dikkatimi çekmişti.
Gözleri kocaman açılırken ne olduğunu kestiremiyor ya da anlıyamıyordum.Gôzlerim merakla kısılırken ellerimi ne oluyor dercesine kaldırarak "ne oluyor Alp?"diyerek merakımı gidermeye çalıştım.
Tamam,bir gariplik vardı.Ama ne?.

Hızlıca bakışlarını kapıdan çekerek bana yöneltti ve sanki ne dicegini kafasında tartmaya çalışırcasına"şey"dedi ve kollarımdan tutarak beni yan tarafına çekti.
Garip davranıyordu.Aslında hayır ,baya garip davranıyordu.
"Ben bakarım,sen burda kal".derken daha ben cevap vermeden kapıya yöneldi.

Arkasından sadece"ama Alp"diyebilmiştim.Duyup duymadığını bilmiyordum.Ya da duymuştu ama ilgilenmemişti.Sıkontıyla iç çekerek yatağa kendimi bıraktım.Bir kaç dakika sadece karanlık odada bakışlarımı gezdirirken Alp'ten her hangi bir ses gelmediğinde korkuyla kapıya yöneldim.
Zaten onu dinleyip peşinden gitmediğim hataydı.Her ne kadar tekin ve arkadaşlarından kurtulsakta hala belanın üzerimizden gittiğinden emin değildim.
Şu durumda Alp'e zarar gelmesi isticegim son şey bile değildi.

Alp kendinden emin bir şekilde ve bunun yarı sıra tedirgince kapıyı açmaya girmişti ve tahminlerime göre kimin geldiğinden haberi vardı.
Önümi daha iyi görebilmek için karidorun ışığını yakarak merdivenleri ikişer ikişer indim.
Korkuyor muydum?. Oldukça.
Ama Alp'e bir şey olmuş ihtimali kat ve kat bunun üzerine geçiyordu.

Merdivenlerden inerken ki süre bir asır gibi gelmişti.Sanki bir yere geç kaldığınımızda yada önemli bir yere gitmemiz gerektiğinde kısa bir  mesafenin bir anda uzaması gibi bir histi.
Son basamagada temkinli bir şekilde basıp bakışlarımı kapıya çevirdim.
Alp yoktu ve hol"ün ışığı yanmıyordu.

Ama kapı aralıktı ve dışarıdan gelen ışıgı net bir şekilde görebiliyordum.
Kalp atışlarım korku ve heyecanla tekrar göğüs kafesimi zorlarken hiç durmadan tuttuğum korkuluğu bırakıp kapıya adımladım.
Kapıyı aynı hızla açmamla soğuk hava tokat gibi suratıma çarptı.
Rüzgar gözle görülür cinstendi ve lambanın etrafında dolanan böcekler oldukça bundan etkileniyora benziyordu.