"Bu kurgu, kafa dağıtmak amacıyla yazılmıştır."
Ön sezileri normal insanların sezilerinden üstün olan Mira Aksoy, yeni okulunda ki yeni arkadaşları ile babasının eski en iyi arkadaşının oğlu, Bora Yıldırım ve çetesinde ki anlaşmamazlıklarından dolay...
Ani bir hareket söz konusu olduğunda ya da stresli olduğunuzda birşeylerle uğraşmak istersiniz hani. Ya tırnaklarınızı avucunuza bastırırsınız, ya elinizde olan herhengi birşey ile uğraşırsınız, ya da hiçbir şey yapamazsınız. İşte en kötüsü bu, ve ben şuan bunu yaşıyorum.
Tırnaklarımı avucumun içine bastırdım. Karşımda durup bana sırıttığı ağzı bir anda ortadan kayboldu ve yerine sert ve çevik bir bakış yer aldı.
"Yazık oldu."
Ağzının kenarı bir anda kıvrıldı.
Ne dediğini anlamadığım için kaşlarımı çattım.
"Ne demeye çalışıyorsun?"
"Yakında anlarsın." diye ellerini duvardan çekerek cebine soktu ve önümden çekilerek koridora doğru yürümeye başladı. Arkasından bakakalırken, aklımda ki düşünceler yerini almış kafamı karıştırmaya başlamıştı.
Şimdi ben 12. Sınıfa geçtim, yeni bir ülke, şehir ve okul değiştirdim, bu sırada da iki düşman olan bir sınıfa denk geldim.
Vay be..., o kadar günümün olaysız geçmesi için dualar ederken, hayatın bana cevap verme şekline bak. Kutluyorum seni hayat! Benden -1 puan daha aldın.
Yavaş yavaş sınıfa doğru yürümeye başladım ve tamda sinirimin yüksek olduğu halde birisi omzuma hızla çarpıp birşey demeden tam da gidiyordu ki,
"Önüne baksana!" diye bağırdım.
Arkasını dönmeden,
"Özür" deyip koşmaya devam etti.
Bu ne ya? Bir akıllı yok mu bu okulda?
"Hey! Ne yapıyorsun orada Mira?" diye Ada'nın bağırması ile kendime gelip bakışlarımı Ada'da sabitledim.
"O çocuk? O çocuk kim?" diye arkamı gösterdim.
"Hangi çocuk? Sana çarpan olan mı?" dediği anda kafamı iki yana salladım.
"Hayır, şu sizin kavgalı gruptan olan çocuk. Siyah saç-" sözümü tamamlıyamadan beni böldü.
"Bora mı?!" diye sesini biraz yükseltti.
"Adı Bora mı?"
Ada aniden kolumdan tutarak beni çekiştirmeye başladı. "Sonra anlatırım, derse geç kalıcağız."
