"Bu kurgu, kafa dağıtmak amacıyla yazılmıştır."
Ön sezileri normal insanların sezilerinden üstün olan Mira Aksoy, yeni okulunda ki yeni arkadaşları ile babasının eski en iyi arkadaşının oğlu, Bora Yıldırım ve çetesinde ki anlaşmamazlıklarından dolay...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
_______________________________________________
• YAZAR'IN ANLATIMI•
Kelimelerin olmasın. Evleri sil. Duyguları sil. İnsanları sil. Tek başına kal. Yalnızlık kelimesi olmamış olsun. Ölüm ne bilmemiş ol. Bütün bu aklını meşgul eden eşya ve kavramları bir kenara bırak. Ne hissediyor olabilirsin? Ne düşüneceksin? Tüm psikolojik tanımları unut. İnsan da bir uyuşturucudur. Bazen durulmalısın.
Mira, sadece kafasında kurulan düşünceler ile hayattan kendini soyutlamış bir şekilde sırasına gömülmüştü. Kendisini anlayan kimsenin olmadığını yine her gün ki gibi onaylamıştı. Bir damla göz yaşı bile kendisini anlamayıp kuruyordu. Bu onu daha çok bayıp, yalnızlık hissini yeniden uyandırıyordu. Yalnızlık onun tek sırdaşıydı.
Ada "Mira? Mira!"
Sınıf'ta, yanında ki Ada'nın kendisine seslenmesine cevap bile veremiyordu Mira. Sadece susuyor ve dinliyordu...
Asya "Bu kıza ne oldu yine?"
Cemre "Bırakın uyusun ya, başında dikilip durmayın."
O kadar halsizdi ki kafasını sırasından kaldırabilecek kadar gücü toplamak onun için imkansız gibi birşeydi.
Ada "Mira? İyi misin?"
Asya "Hiçte iyi gibi durmuyor."
Cemre "Siz cidden sözden anlamazsınız, kız kendini sıraya gömmüşse bir bokluk vardır zaten başında."
Ada, Asya "Cemre!" aynı anda bağırdı.
Kükremişte olabilirler hdjsjs
Cemre "Ay aman sustuk sustuk."
Ada "Mira seni bir lavaboya götürelim, kalk hadi."
Mira kolunda bir el hissetmesi ile irkilip elini çekip geri başının altına koydu.
