"Bu kurgu, kafa dağıtmak amacıyla yazılmıştır."
Ön sezileri normal insanların sezilerinden üstün olan Mira Aksoy, yeni okulunda ki yeni arkadaşları ile babasının eski en iyi arkadaşının oğlu, Bora Yıldırım ve çetesinde ki anlaşmamazlıklarından dolay...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
_______________________________________________
"Yok artık!"
Gideceğim katın tuşuna defalarca bassam bile asansör yerinden kıpırdamıyordu.
İç çektim. Üst üste neler yaşıyordum böyle?
"Hey!..." diye bağırdım asansörün kapısına doğru. Sesimin dışarıya çıkmasını ve birisinin benim sesimi duymasını umutladım ama dışarıdan herhangi bir ses gelmiyordu.
Şansıma sıçayım!
Nefesimi dışarıya verdim. Asansörün ışıkları hâlâ yanıktı ama bu hiçbir şey değiştirmiyordu. Asansörün kapısına doğru adımlayıp yumruklamaya başladım.
"Beni duyan var mı?!" diye bağırdım. Asansör kapısını yumruklamayı bırakıp aynaya doğru döndüm.
"Lanet olsun!"
Ellerimi sinirle saçımdan geçirdim. "Ah!..." diyerek saçlarımı dağıttım.
"Bi bu eksikti zaten! İmdat!..." diye bağırdım yeniden asansör kapısına doğru. Sanki bir boşluktaymışım gibi hissediyordum. Nefes alıp verişlerim yavaşlamaya başlamıştı.
Lanet olsun!
Asansördeki hava azalıyordu!
Gözlerimi kırpıştırdım. Derin nefesler alarak nefesimi düzene sokmaya çalıştım. Ellerimi yumruk yapıp asansörün kapısına yeniden vurmaya başladım.
"Biri bana yardım etsin! İmdat!..."
Boğazım yırtılırcasına bağırdığım için öksürmeye başladım. Yumruk atmayı kesip yere diz çöktüm. Hâlâ kesik kesik öksürüyordum.
Sakin ol, Mira. Birisi seni almaya gelicek.
Gelicek, gelicek, gelicek...
Asansörün ani bir hareketi ile yerimde sıçradım. Aynanın yanında bulunan demirliklere tutunup hemen ayağa kalktım.
Neler oluyor?
"K-kimse var mı!" aldığım nefesleri zar zor veriyordum. Asansörde ki hava yavaş yavaş azalıyordu ve bu nefes almamı engelliyordu. Asansör ani bir şekilde aşağıya hareket ettiği an ayaklarım beni tutamayıp yere diz çöktüğü gibi ağzımdan bir çığlık koptu.
"Ö-ölmek istemiyorum!" Asansörde ki ışıklar bir anda sönünce derin nefesler almaya başladım. Belimi duvara doğru yaslayıp kollarımı ayağıma bağladım.
