"Bu kurgu, kafa dağıtmak amacıyla yazılmıştır."
Ön sezileri normal insanların sezilerinden üstün olan Mira Aksoy, yeni okulunda ki yeni arkadaşları ile babasının eski en iyi arkadaşının oğlu, Bora Yıldırım ve çetesinde ki anlaşmamazlıklarından dolay...
Müdür'ün "Şimdi tenefüstesiniz" dedikten sonra bütün öğrencilee yavaş yavaş okula girmeye başlamıştı.
Sınıf'a girmeden önce kızlar ile kantine gitmiş ve boş masalardan birine oturmuştuk.
"Bu çocuğun oteline gideceğime gidip arabanın önüne atlarım daha iyi!" dedi sesini yükselterek Asya.
"Çok merak ettim bi denesen mi acaba?" dedi gülerek Cemre.
"Boş yapma." dedi Asya somurtarak.
"Ya..., yerim ben seni! Hiç arabanın önüne atlattırır mıyım seni!?" diye bağırıp Asya'ya atıldı, Cemre.
Asya, Cemre'yi ne kadar ittirmeye çalışsada, Cemre hemen yanaklarını sıkmaya başlamıştı bile. İkilinin bu haline gülerken aklıma Ada'nın gelmesi ile gözlerim ile kantini aradım ama tam olarak bulamamıştım.
Kantine girerken beraber girmiştik ama sonra ''Hemen geliyorum." deyip masadan kalkıp gitmişti.
Acaba birşey mi oldu derken merdivenlerden inen dörtlüye takıldı gözüm.
Tam olarak adlarını bilmiyordum ama şuanki arkadaşlarımın 'düşman' olarak adlandırdıkları sıfatta oladuklarını açıkça biliyordum. Bu tarafa doğru geliyorlardı.
En önde beni köşeye sıkıştıran ve onun arkasında 2 çocuk sağında 1 ise diğer yanındaydı. Kafasını dik bir şekilde tutarak geliyordu. İki elide cebindeydi. Arkadaşlarından 2 si telefonda diğeri ise, bana bakıyordu.
Gözümü hemen onlardan çevirip bizim kavga eden ikiliye bakmıştım ki aslında meğer o dörtlüye tek bakan ben değilmişim.
"Hey! Cemre ve Asya." diye kızlara seslendim. Asya bir anda bana döndü. "ne oldu?" dedi.
"Onlara öyle bakmayın, boşverin." dedim sessizce.
Asya homurdanarak bakmayı bırakmıştı ama Cemre bakmaya devam ediyordu.
Cemre'ye dönerek, "Bakmayı kes artık Cemre, boşver." dedim, ama ne olduğunu bilmediğim anda Cemre ayağa kalktı ve onların masasına doğru gitmeye başladı. Ani hareketle sandalyeden kalkıp Asya'ya döndüm. "Burada dur, ve sakın gelme." dedim. Cemre'nin arkasından yavaş yavaş yürümeye başladım.
Cemre tamda onların olduğu masanın önünde durup sırıtıyordu.
Aralarında ki bir çocuk Cemre'ye döndü. "Ne oldu güzellik, yoksa bize hizmet mi etmek istiyorsun?" deyince Cemre'nin sırıtması bir anda kayboldu.
"Beni altına aldığın sürtüklere benzetme!" diyerek sesini yükseltti, Cemre.
Konuştuğu çocuğun bu cümle o kadar sinirine gitmişti ki bir an ayağa kalkıcaktı ama onu bir el durdurmuştu bile. Bora, çocuğun bileğini kavramış bakışları ile 'dur' dediğini söylediğini anlıyordum.
