"Bu kurgu, kafa dağıtmak amacıyla yazılmıştır."
Ön sezileri normal insanların sezilerinden üstün olan Mira Aksoy, yeni okulunda ki yeni arkadaşları ile babasının eski en iyi arkadaşının oğlu, Bora Yıldırım ve çetesinde ki anlaşmamazlıklarından dolay...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
_______________________________________________
Koridorda tokat sesinin yankılanması ile bütün herkes sessizliğe büründü. Göz yaşlarım durmaksızın gözümden süzülüyordu.
"Ben kimsenin ne koynuna girdim ne sürtüklük yaptım. Ama y-yüz kere yere düşmüş olayım. Başkalarına çelme takan biri olmadım." Bora yüzünü bana çevirdiğinde elim ile süzülen yaşlarımı sildim.
"Konuştuğun kadar şerefli olsaydın, şerefini iki paralık etmezdi. Benim elim pisse senin ruhun pis." Ellerimi göğsümde birleştirdim.
"Şimdi beni iyi dinle Bora Yıldırım." Bütün dikkat bana kesilmişti. Herkes benim ne söyliyeceğime odaklanmıştı.
"Evet. Bir travmam var. Küçük yaşta beni su ile imtiham eden bir travma. Peki bunu ben saklamazken sen niye kendi travmanı saklıyorsun insanlardan?" Sorduğum soru ile affalamıştı. Benim onun travmasını bilmem onu affallatmıştı. Koridor ölüm sessizliğine bürünmüştü. Kimse çıtını bile çıkartmıyordu. Herkes Bora'nın travmasının olmasına şaşırıyorlardı.
"Senin gibi korkak bir adam olacağıma, gidip herkesin ortasında travmamı böyle anlatırım. Ah..., bir dakika. Sana yanlışlıka adam dedim değil mi? Sen bu 'adam' kelimesinin yanından bile geçemezsin. Sen bu 'adam' kelimesini öğrenmeden önce şerefsizlikte master yapmışsın zaten." Koridorda fısıldaşmalar başlarken Bora benden hâlâ gözlerini çekmemişti. Sanki küçük bir kırıntı pişmanlık görüyordum o deniz mavisi gözlerinde. Ama bu yanlıştı. O hiçbir zaman pişman olmazdı. Gözlerimi koridorda ki öğrencilere çevirip elim ile Bora ve çete'yi gösterip bağırdım.
"Kadınlar! Şövalye sandığınız adamların, aslında alimünyum folyo ile kaplanmış denyo olduklarını anlayın! Burada aslında apartman lambasının bile fark etmediği insanlarla uğraşıyoruz."
Sonra elim ile Bora'yı gösterdim.
"Ana sütüyle adam olamadıysan, inek sütüyle anca öküz olursun." Ellerimi göğsüme bağlayıp arkamı dönüp tam yürümeye başlamıştım ki geri döndüm.
"Gölgene de yazıklar olsun! Seni adam sanmış ki peşinden gidiyor." Tam arkamı bu sefer dönücekken geri ona baktım ve gözlerim ile vücudunu süzerek konuştum.
"Ve lütfen insan taklidi yapma, yakışmıyor." Arkamı dönüp Bora ve çetesinden uzaklaşırken arkamdan da kızlar benimle geliyorlardı. Koridorda yankılanan 'oo!' ve 'iyi soktu!' lafları dönerken biz sınıfımıza girmiştik bile.
