"Bu kurgu, kafa dağıtmak amacıyla yazılmıştır."
Ön sezileri normal insanların sezilerinden üstün olan Mira Aksoy, yeni okulunda ki yeni arkadaşları ile babasının eski en iyi arkadaşının oğlu, Bora Yıldırım ve çetesinde ki anlaşmamazlıklarından dolay...
" Oda da sadece bizim eğlenmemizin kahkaha ve gülüşme sesleri duyuluyordu."
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
_______________________________________________
"Sizin burada ne işiniz var?" Rüzgar'ın arkasında ki çocuk yeniden konuştuğu anda içimden bütün duaları okuyordum.
"Ne oluyor burada?" Rüzgar'ın bağırması ile tabutumun hangi renk olacağını içimden düşünüyordum ve eminim ki kızlar galiba tabutu halletmiş bir şekilde mezarlarının nerede olacaklarını düşünüyorlardı.
"Kim bunlar?" Rüzgar'ın arkada ki çocuğa hitaben bizi sorunca çocuk hemen cevap verdi.
"Kavga sırasında çatı da gördüklerimiz bunlar abi." Rüzgar'ın tek kaşı çocuğun dediğinden sonra havaya kalktı.
"Demek siz yaptınız ha o şakayı?" 'Şaka' kelimesini bastırarak söyleyince içime bir an ürperti gelmişti. Zaten Bora benden bunun acısını çıkarıcaktı bir de bunları hiç çekemezdim.
"Evet." Kızlar'ın kafası bana yönelik çevrilince ben de ne bok yediğimi anlayıp dudağımı yeniden dişlerimin arasına aldım. Gerizekalı Mira! Ne bok yemeye cevap veriyorsun!?
"Cesaretimizde yerindeymiş." Rüzgar'ın alayla karışık cümlesi ile kaşlarımı çattım.
"Cesaretimi mi sorguluyorsun, istediğim kişiye cevap veririm sana mı sorucam?" Bu sefer cidden kızgındım. Karşısında salak mı var? Cesaretmiş! Tabi ki sana cevabımı veririm! Şu havalar bak sanki kral!
"Kanka, abim onun mafya olduğunu bildiğimi biliyor." Ada'nın bana doğru eğilerek söylediği cümle ile affalladım. Siktir!
"Galiba Ada sana bizim kim olduğumuzu söylemedi?" Arkada ki çocuğun ileriye adım atarak bize yaklaşması ile kendimi biraz daha koltuğa yaslandırdım.
"Evet." Kısık çıkan sesime lanet ederken çocuk kahkaha atmaya başladı. Arkada ki çocuğun kahkahaları gülmeye dönüştü bir anda.
"Bundan sonra tanıdığın kişiler ile böyle konuş, yokse seni-" söyledikleri beni tırstırırken Rüzgar sol elini kaldırdığı anda çocuk cümlesini tamamlıyamadan sustu.
"Bizi Ada size açıklar, o zaman bize bulaşmıyacağını anlarsın küçük. Gidelim." Rüzgar'ın son kelimesi arkasında ki çocukları ayaklandırdığı anda salondan çıkıp gittiler. Cümlede 'küçük' demesi beni ayrı bir sinir ediyordu. Onlar gittiğinde kızlar ile derin bir nefes alıp verdik. Ölümden U dönüşü yapmıştık bildiğin.
