Deniz ( FİNAL)

BÖLÜM 6

Ne hissediyorum? Ne hissediyorum ve hangi cehennemde sakince uzanıyorum? Beden benim bedenim mi yoksa ruhum mu benden kaçıyor? Kendi mi izliyorum yoksa kendimi izlerken mi düşünüyorum?
Ben kimim? Hangi bahtsız annenin şanssız evladıyım? Doğarken ölenlerden miyim? Büyüdükçe kaybolanlardan mı?
Aklımda niye uçsuz bucaksız bir ateş var? Vüducum neden beni uyandıramıyor?
Zihnim açık mı? İdrak edebiliyor muyum hayatı? Yok yere mi hiç yere mi?
Ben kimim?
Ben neredeyim?
Ne hissediyorum?

"Uyan Deniz."

Bu kim? Bu bana yabancı olan ses kime ait? Birisi mi var yanı başındaki karanlığımda? Birisi mi hapsoldu zihnime?

"gözlerini oynattı birazdan açar."

Ben mi oynattım başkası mı?
Kaç kişiyiz neresi olduğunu bilmediğim o dipsiz karanlıkta?

Aç gözlerini diyor bana içimden gelen bir ses.
Aç gözlerini... Çünkü daha uyanacak çok sabahın olacak...

Deniz, gözlerini beyaz tavana açtığında hastane odasında yatıyordu. Yanında Halit ve annesi vardı. Doktor Bey biraz evvel çıktıktan sonra Deniz uyanmıştı.

Yapılan testlerin sonucunda  Deniz'in bayılma sebebinin Konversiyon bozukluğu olduğu anlaşıldı.
Konserviyom bozukluğu korku, üzüntü, şok anında konuşmama, bayılma, güçsüzlük, duyu kaybı belirtileri gösteren bir hastalıkmış.

Yaşadığı olayların şoku ve üzüntüsü karşısında dayısından ve dedesinden dayak yediği için bayılmıştı.

Bayılma anından bir süre sonra küçük yengesi, kuzeni yanlarına gelmişlerdi. Herkes şok yaşamıştı çünkü Deniz, ilk defa bayılıyordu.

Birkaç kez gözlerini kırpıştırdıktan sonra kendine gelmişti.
Murat'a bakıp konuşmaya çalıştı.

" Nol-du, bana?" gerçekten güçlük çekiyordu. Gözlerimi kapadı. Zihnine dayısının, dedesinin acımasızca vuruşları, tekmeleri geldi. Yarası hiç geçmemişti. Dolan gözlerini açtı.

" Bayıldın, Halit tuttu seni hastaneye geldik. Birkaç saattir uyuyorsun. Ama iyisin değil mi? Bir yerin acıyor mu?" diye sordu Murat.

Halit olanı izlerken kalbi paramparçayı, sevdiğini çok dövmüşlerdi.

" Evet acıyor. Dizlerim, ellerim, karnım, yüzüm, çekilmekten kopan saç tellerim... " konuşmasını kesip başını sağa çevirdi. 

Halitle göz göze geldiğinde" hiçbirini hissetmiyorum, kalbimin acısı hepsine yetiyor. " dedi.

Boğazını temizledi." Var mı bir haber? "

Halit konuşma gereği hissetmişti.

" Var. "

Cevabı Murat'tan bekleyen Deniz, Halit'e baktı.

" nedir? "

" Ağam, o iti ve ailesini gecenin bir vakti Kars'a sürgün etti. Bir daha ne memleketine ne buraya ayak basabilir."

Gözleri dolu dolu olan Deniz Murat'a döndü.

" Bizi yalnız bırakır mısın? Lütfen."

Murat böyle bir durumu asla kabul edemezdi. Deniz, Halit'e verilse de nikaha kadar uygun olmazdı.
Murat'ın yüz ifadesini okuyan Deniz:

" Murat abi, önemli, bir kerecik." dedi.

Sıkıntılı bir şekilde oflayan Murat "tamam." diyerek odadan ayrıldı.