Jaemin ertesi gün yine Lucas'ın kapısının önünde bekliyordu. Bu bekleyişi çok uzun sürmeden Lucas hızlıca aşağı inmişti. Beyefendi dün ellerinin acıdığı bahanesi ile saçını boyatmıştı Jaemin'e. 4 saatini bu salağın saçlarına ayırmıştı ama sonuç cidden güzeldi. Mavi yaptırmıştı Lucas. Jaemin'in de yeşil saçları yavaş yavaş akmaya başlamıştı ama ne renk yapacağını bilmiyordu. Lucas kolunu Jaemin'in omzuna attığında Jaemin büyük olanın kolunu itti. Lucas onun bu haline güldü.
Birlikte yürümeye başladılar. Hergün bu yarım saatlik yol onları aşırı yoracağa benziyordu ama yapacak bir şeyleri yoktu. Aslında dün Jaemin'e annesi isterse servis tutabileceğini söylemişti ama Jaemin, Lucas'ı düşünürek red etti hemen. Büyük olanla yürümeye mecburdu. Bu içinden gelen bir mecburluktu, arkadaşını bu uzun yolda yalnız bırakmazdı.
Okulun kapısının önünde bekliyordu yine Haechangil. Bugün biraz erken gelmişlerdi bu yüzden bahçedeki bankaların birine oturdular. Jaemin ve Jisung karşılarında ayakta duruyorlardı. Jaemin kolunda ki çantasını Haechan'ın kucağına fırlattı.
"Nasıl olmuş saçım?" dedi Lucas diğerlerine dönüp.
"Güzel. Jaemin'e boyatmışsın zaten güzel olmaması imkansız." dedi Yang. Jaemin ona beşlik çakması için elini uzattı.
"Bende boyatmak istiyorum ama ne yapacağıma karar vermedim." dedi Haechan.
"Mor?"
"Olabilir. Bilmiyorum."
"Mor ve ya turuncu güzel olabilir." dedi Jaemin.
Onlar normal muhabbet ederken Jeno kapıdan içeri Renjun ile girmişti. Gözleri hemen yeşil saçlı çocuğu bulmuştu. Renjun onu Markların oturduğu 2li bankların olduğu yere çekiyordu. Hepsi oturduğunda selamlaştılar. Chenle hala gelmemişti. Dün canı cidden yandığı belliydi.
"Soktuğumun çocuğu yeterince dikkat çekmemiş gibi bir de saçını mavi yapmış." dedi Mark sinirle.
"Yakışmış." dedi Jungwoo alayla gülerek. "Kıskanma ve bulaşma. Doyoung'la karşı karşıya kalmak istemiyorum."
"Öf bende." dedi Mark. O sırada ilerde oturan Haechan ile göz göze gelmişti. Küçük olan içlerinde en sivri dilli olan insandı. Kavga da resmen dili ile dövüyordu. Mark o yüzden pek sevmezdi onu, çünkü yeniliyordu. Dili ile ezip duruyordu onu. Haechan ona dil çıkardığında sinirle soludu. Şeytan diyordu git kopar dilini diye ama işte yapamıyordu. Bu yüzden bakışını çekti.
Jeno ise hala Jaemin'e bakıyordu ama yeşil saçlı oğlanın arkası ona dönüktü. Chenle gelince ona döndü Jeno. Küçük olanın yüzü asıktı.
"Ne oldu?"
"Canım acıyor. Dün kötü düşmüşüm." dedi dudak büzerek. Jeno saçlarını karıştırdı hafifçe. Kıyamıyordu aslında bu çocuğa ama çok inatçıydı minikleri.
"İyileşirsin. Bir şey olmaz." dedi Renjun. O sırada zil çalmıştı. Jaeminler hareketlenip okula girdiler. Peşlerinden de diğerleri girmişti.
Hepsi sınıfına girdiğinde Jisung başında dikilen Chenle'ye baktı. Kısa olan ondan çekilmesini istiyordu.
" Çekil yerime geçiçem."
" Erken gelseydin." diyerek cam kenarına kaydı Jisung. Bu çocuğu sinir etmek çok güzeldi. Küçük olan bir de saçlarını boyatmıştı. Geçen hafta saçları sarı olan çocuk bu hafta mavi-siyah saçları ile harika gözüküyordu. Jisung pazartesi onu ilk gördüğünde dibinin düştüğünü kendine itiraf etmişti.
"O taraf benim." dedi Chenle. Sinirinden ağlayacaktı. Zaten sırtı çok ağrıyordu.
"Artık değil."
Chenle daha fazla bir şey demeden oturdu. Sırtı acıdığı için ayakta fazla kalamıyordu ve daha fazla bir şey demek istemiyordu bu yüzden sadece ofladı. Jisung ona döndü hafifçe.
"Neyin var?"
Chenle ona bakıp göz devirdi önce. Sonra çocuğun sesinin çok normal çıktığını duyunca cevap verdi.
"Sırtım acıyor."
"Kötü düşürdüm, ağrıması normal. İyileşir bir kaç güne ters hareket yapma." dedi Jisung. Chenle ona göz devirdi.
"Aaa hiç bilmiyordum ya sağol."
"Saçların güzel olmuş." dedi Jisung birden bire. Chenle şok içinde ona bakmıştı. Jisung da dediğine şaşırmıştı ama bozuntuya vermeden bakmaya devam etti. Çocuğun saçları cidden çok güzel gözüküyordu.
"Ne?" dedi Chenle. Yüzü kızarmıştı. Bir anda böyle bir iltifat beklemiyordu.
"Saçların, sarı da iyiydi ama bu saç daha güzel olmuş, yakışmış." dedi Jisung.
"S-sağol." dedi Chenle. Utanmıştı. Jisung onun utandığını fark edince bir şey demedi.
Jaemin sınıfa girdiği anda kafasını sıraya koyup uyumuştu. Tek istediği bugünün sorunsuz geçmesiydi.
Eh onların hayatında böyle bir günün olması imkansızdı ama bakacaklardı.
