Jaemin, elinde ki telefonunu masaya bırakıp sırtını iyice sandalyesine yasladı. Jisung'u arayıp randevusunun nasıl geçtiğini sormak istiyordu ama küçük olanı rahatsız etmemek için kendini tutuyordu. Telefondan uzak durmak için içeriye gidip kendine kahve yapmaya başladı. Tuşa basıp beklerken aklına Jeno'nun gelmesini engelleyemiyordu.
Bardağın dolduğuna dair gelen sese kadar salak gibi gülümseyerek bardağı izlediğini fark ettiğinde kafasını sağa sola sallayarak düşüncelerinden kurtuldu. Sıcak kahvesini eline alıp odasına geçti. Telefonunun ışığını yanarken beklemiyordu. Sessizde unutmuş olmalıydı.
Bardağı komodinin üstüne bırakıp hemen masanın üstündeki telefonunu eline almıştı. Jisung'un mesaj atmasını bekliyordu ama Jeno'nun onu arayacağını düşünmemişti. Üstelik Jeno bir kereden fazla aramıştı. Gülerek kendini yatağa attı. Geri ara tuşuna basıp bir yandan da kulaklığını takmaya çalışıyordu. Jeno telefonu açtığında Jaemin kulaklığı sonunda kulağına takabilmişti.
"Hey! Selam." diyerek güldü Jeno.
"Selam." dedi Jaemin. "Kahve yapıyordum aradığını duymamışım."
"Bir kere de yemek yiyorum ya da yemek hazırlıyorum de." dedi mızıkçı bir ses ile Jeno. "Bu kadar kafein fazla."
"Bir şey olmaz." diyerek güldü Jaemin. "Ee, ne yapıyorsun bakalım?"
"Hiçbir şey yapmıyordum. Sadece seni düşünüyordum ve içimden aramak geldi."
"İyi yapmışsın." dedi Jaem, ne diyeceğini bilmediği için.
"Ee sen ne yapıyorsun?" diyerek güldü Jeno.
"Kahve içiyordum."
"Keşke birlikte içebilseydik."
"Bir daha ki sefer birlikte içebiliriz." diyerek güldü Jaemin.
"Bekleyeceğim." dedi Jeno. "Jisung ile konuştun mu?"
"Henüz değil. Sen Chenle ile konuştun mu?"
"Hayır."
"Biraz daha bekleyip arayacağım. Merak etmeye başladım."
"Büyük ihtimal birbirlerine daldılar."
"Sanırım öyledir." diyerek gülemsedi Jaemin. Bir yandan da kahvesinden yudumluyordu.
"Ee saçımı ne zaman boyayacaksın?"
"Kuaföre mi gitsen acaba?" dedi Jaemin düşünceli bir ses ile. "Ya yakarsam saçlarını?"
"Önemli değil. Kökü bende sonuçta geri uzar."
"Emin misin?"
"Eminim Jaemin. Hem aynı renk yapacağız değil mi?"
"Evet. Gümüşü senin saçlarında görmek için sabırsızlanıyorum. Sana çok yakışacağına eminim."
"Bize gelmek ister misin yarın? Boyarsın hem saçlarımı." dedi Jeno.
Jaemin derin bir nefes alıp birkaç saniye düşündü. Evine gitmek istiyor muydu? Pek emin değildi. Daha tam olarak sevgili bile sayılmazlardı ama ne olabilirdi ki.
"Üzgünüm, bu kadar düşüneceğini hesaba katmamıştım. Gelmek zorunda değilsin Jaemin." diyerek güldü Jeno.
"Hayır zorunda olmak gibi bir durum yok. Neyi bu kadar düşündüm bilmiyorum. Çıkışta size gidiyoruz o zaman." dedi Jaemin sonunda rahat bir şekilde.
"Merak etme annemde evde olacak zaten." diyerek güldü Jeno.
"Cidden merak etmiyorum Jeno. Önce boyaları alır ve size gideriz." diyerek güldü Jaemin.
