NEEDFULL[家] [ COMPLETED ]

Episode - 2

[အေးစက်သောသူတစ်ယောက်]

ရှောင်းလုပ်ငန်းစုဆိုတဲ့နာမည်ရှေ့မှာ
ခေါက်တုံ့ခေါက်ပြန်လျောက်နေတဲ့သူတစ်ယောက်

သူဟာလူတစ်ယောက်ကိုစောင့်မျှော်နေသည်
လက်ကိုအချင်းချင်းဆုပ်နယ်နေပုံအရ
ထိုလူဟာစိတ်လှုပ်ရှားနေဟန်

သို့သော်ထိုသူရဲ့သွင်ပြင်ကတော့
ရေခဲပြင်တမျှအေးစက်နေတယ်

တိုကပ်ကပ်ညှပ်ထားတဲ့ဆံစ
ကန်ရေပြင်ရဲ့အဆုံးလိုနက်မှောင်နေတဲ့မျက်ဝန်း
ခပ်တင်းတင်းစေ့ထားသောနှုတ်ခမ်းပါးတစ်စုံ
တစ်ကိုယ်လုံးအနက်ရောင်ဝတ်ဆင်ထားပြီး
အရာရာကိုဂရုမစိုက်တဲ့အသွင်အပြင်ရှိနေသည်

မကြာခင်လူတစ်ယောက်ထွက်လာသောအခါ
သူ့ရဲ့မျက်လုံးကအရောင်အနည်းငယ်ခဏတာလက်သွားသည်

သူခေါ်သင့်မခေါ်သင့်စဉ်းစားပြီး
နောက်ဆုံးသက်ပြင်းချကာခေါ်လိုက်သည်

"ဦးလေးလင်း "

ခပ်သြသြအသံကကြားရသူအဖို့
စွဲမက်ဖွယ်ကောင်းပေမဲ့
ဦးလေးလင်းဆိုသူကတော့
မသိချင်ဟန်ဆောင်ကာခပ်သုတ်သုတ်ထွက်ပြေးသွားသည်

ထိုသူကတော့လွယ်ထားတဲ့အိတ်အား
ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ပြီး
စိတ်ပျက်သွားတဲ့ပုံပေါက်သွားသည်

ငါ့ဘက်မှာဘယ်သူမှရှိမနေခဲ့ပါလား

ပထွေးရဲ့နှိပ်စက်မှုအားသူ့မိခင်မသေဆုံးခင်အချိန်ထိ
သည်းခံနေလာခဲ့သည်
မိခင်သေဆုံးသွားသည့်အခါ
သူ့ရဲ့တက်လမ်းကိုရှေးရူပြီး
ငရဲတွင်းမှထွက်ပြေးလာကာ
မိခင်ရဲ့အကိုဖြစ်သူထံသို့အကူအညီတောင်းရန်
ရောက်လာခြင်းဖြစ်သည်

နယ်မြို့လေးမှာနေရတဲ့သူက
ကြီးကျယ်တဲ့မြို့ပြသို့စမ်းတဝါးဝါးနဲ့ရောက်လာသည်

အနည်းဆုံးတော့ သူ့ရဲ့ဦးလေးက ကူညီမယ်ဆိုတဲ့
နောက်ဆုံးမျှော်လင့်ချက်လေးနဲ့

ထိုမျှော်လင့်ချက်လေးက အခုတော့ပြိုလဲသွားပေသည်

ပထွေးကချေးငှားထားသော
အကြွေးများကြောင့် သူနဲ့မပတ်သတ်ချင်သည်လား
မိခင်ကိုခါးခါးသီးသီးမုန်းနေခဲ့လို့များလား