NEEDFULL[家] [ COMPLETED ]

Episode - 3

[မင်းငါနဲ့အတူနေမလား]

မှိတ်ထားတဲ့မျက်ဝန်းတွေက
နွေးထွေးတဲ့နေရောင်ခြည်အောက်မှာ
လူးလွန့်လာတယ်

အိပ်ရတာကြာသွားလို့ထထိုင်ရန်ပြင်လိုက်ပေမဲ့
ပတ်ဝန်းကျင်ကို ခန့်မှန်းကြည့်တော့
ဆေးရုံကိုရောက်နေကြောင်းသတိပြုမိတယ်

သူဒီတစ်လအတွင်းဆေးရုံရောက်တာငါးခေါက်ရှိပြီ
အိပ်ပျက်တဲ့ညတွေကိုသူ့ကိုယ်ကခံနိုင်ရည်မရှိပေဘူး

ကြာရှည်ဆက်သွားရင်အိပ်မပျော်လို့သေတဲ့လူဆိုပြီး
သတင်းစာခေါင်းကြီးပိုင်းမှာနာမည်ယူတော့မည်ဖြစ်သည်

ထထိုင်လိုက်တော့ဆေးသွင်းထားတဲ့လက်ကို
လှုပ်ရှားမိသလိုဖြစ်ကာ တိတ်ဆိတ်နေတဲ့အခန်းလေးထဲ
ဆူညံသံတွေထွက်ပေါ်လာသည်

မျက်နှာသစ်ပြီးသန့်စင်ရန်
သန့်စင်ခန်းသွားဖို့အတွက် ကုတင်ပေါ်မှဆင်းရန်ပြင်သည်

အားမရှိတဲ့ကိုယ်က ကုတင်ပေါ်ကပြုတ်ကျပြီး
ဆေးရုံကြမ်းပြင်နဲ့မိတ်ဆက်လေတော့သည်

သူတကယ်ကြုံလိုက်ရတာမာကျောတဲ့ကြမ်းပြင်မဟုတ်ဘဲ
တောင့်တင်းတဲ့လက်တစ်စုံထဲသို့ဖြစ်သည်

ဒီနွေးထွေးမှုကသူ့ကိုသက်တောင့်သက်သာဖြစ်စေသည်
ဒါ ဒါကသူသတိမလစ်ခင်ရတဲ့နွေးထွေးမှုနဲ့
တူနေသည်

သူ့ကိုကုတင်ပေါ်သို့ပြန်တင်ပေးသော
ကောင်လေးကိုကြည့်ပြီး ထက်မြက်လှတဲ့ခေါင်းကို
မြန်မြန်အလုပ်ပေးလိုက်သည်

သူ့ကိုကယ်တင်ခဲ့တဲ့သူပဲ

"မင်းကငါ့ကိုကယ်ခဲ့တယ် "

ဘာစကားမှမဆို သူ့ရဲ့ခြေထောက်တွေကိုသာငေးကြည့်နေသည်

အေးစက်စက်အပြုအမူကသူစိမ်းဆန်တယ်ထင်ရသော်လည်း
ထိုကောင်လေးရဲ့အပြုအမူတွေက သူ့အပေါ်တမျိုးတမည်နွေးထွေးတယ်လို့ခံစားရသည်

အဝတ်အစားတွေကညစ်ပေနေသော်လည်း
အမူအရာတစ်ခုမှမရှိတဲ့မျက်နှာသေလေးက
ကလေးဆန်ဆန်ချောမောဆဲ ကြည့်ရတာ ထိုကောင်လေးရဲ့ချောမောမှုကို ဘယ်အရာမှတားဆီးနိုင်ပုံမရ