Chapter 6

2.7K 95 1

ni pemsikle

ni pemsikle

** Still Phoebe POV

Nagising ako dahil sa pagbukas ni Mang Arnold sa pinto ng kotse. Nakaidlip pala ako sandali. Inayos ko mo na ang sarili bago bumaba. Pagbaba ko ramdam na ramdam ko ang kakaibang aura na nanggaling sa mansyon. Ilang taon na ngaba ng huli niyang masilayan at makasama ang kanyang mga kapatid. Huminga siya ng malalim bago hinakbang ang kanyang mga paa papasok sa kanilang tahanan. Rinig na rinig niya ang tawanan ng mga ito mula sa kusina.

" Hindi mo na ako kakain " bulong niya sa sarili. Nawala narin ang gutom niya dahil sa nangyari sa araw na ito at inaantok narin siya. Saktong paakyat siya ng hagdan nang tawagin ang kanyang pangalan ng kanyang kuya Zendrick. Parang napako ang kanyang sarili ng marinig niya ang boses na iyon. Nilingon niya ang kanyang kuya na nakatayo sa may gilid ng sofa habang nakapasok ang mga kamay nito sa bulsa at seryosong nakatingin sa kanya. Walang kahit anong salita ang lumabas sa kanyang bibig dahil ngaba sa takot o excitement na muling nasilayan ang kapatid.

" If your eyes have the power to melt the person you staring too much I guess Im melting right now sweety" Ngiting mapang asar na wika nang kuya Zendrick niya sa kanya.

" Kuya" mahinang sambit niya dito. Naiiyak siyang muling masilayan ang una niyang naging kakampi.

" Come here sweety , I want to hug you" Masayang sabi ng kuya niya sa kanya. Wala siyang pinalipas na segundo at dali daling tumakbo sa kuya niya at yinakap ito. Sa pagyakap niya hindi na niya mapigilan ang kanyang mga luha. God knows how she miss this feeling.

" How are you?" Malambing na wika ng kuya niya. " Im fine kuya Zend.

" Lambing rin na wika ko sabay yakap nang mahigpit sa kanya. Nakakamiss ang katawang ito. Sana nandito lang sila lage para may kakampi ako at hindi na ako nag iisa.

" How about your School, I heard you enrolled in the other University again?" Natatawang wika ng kuya niya dahil alam nitong walang nagtatagal na pinapasakun niyang Unibersidad.

" Yeah, you know the reason kuya." maarte niyang sabi dito.

" Hahahaha of course, I know you a lot because your my precious baby." Mapang asar na sambit ng kuya niya na may halong pang aasar habang pinpinisil pisil pa ang kanyang pisngi.

Baby? Really huh.. Hindi na siya bata para eh baby nito ng sobra.

" Our baby"

Napatingin siya sa dalawang boses na nanggaling sa pinto patungong kusina.. Nanglaki ang kanyang mga mata nang makita ang dalawa pa niyang kuya na nakatayo at nakangiti sa kanya.

" Kuya Raphael, Kuya Micko." Sambit ko sa kanila habang kumawala sa yakap ni kuya Zend. At tumakbo papunta sa kanilang dalawa.

" Hi sweetheart. Are you done eating?" Malambing na tanong ni Kuya Raphael sa akin.

" No.. Im so tired kuya I want to sleep right now." Humihikab na sagot ko sa kanya.

"Then okay go to your room princess, but tomorrow we should bonding okay." Wika ni kuya Micko.

"Yes kuya's." ki niss ko mo na sila sa pisngi bago ako umaakyat sa taas. Nakakailang hakbang pa lamang ako ng maisip ko si prince.

" wait kuya." Napahinto sila at maiging tiningnan ako ." Ahmm kuya I just want to ask.. where is Prince? " Bigla na lamang nalungkot ang kanilang maaamong mukha nang banggitin ko ang pangalan ng aking kakambal.

" His Still in US sweety."Seryosong sagot ni kuya Zend. Parang may mali sa kanila. They are acting weird. May Inililihim kaya sila sa akin.

" Why? May problema po ba kuya Zend? " Takang pagtatanong ko sa kanila. Paanong wala ang asungot na iyon eh sa pagkakatanda ko lage iyong tumatawag at naghihingi siya ng tulong sa akin to talk Grama and Grapa na pauwian siya sa Pinas. Nakita ko pa kung paano huminga ng malalim si Kuya Zend nilapitan ako at yinakap.

" dont think to much princess okay". Mahinang bulong ni kuya sa akin habang nakayakap.

Magsasalita na sana ako ng bumitaw siya sa yakap at tinalikuran ako. Weird!